ΚΑΡΥΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ


ΚΑΡΥΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ

Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς να πάρει πτυχίο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Γλάρος και μετά τον πόλεμο τον Ίκαρο, με τους Αλέκο Πατσιφά και Μάριο Πλωρίτη. Ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και σύμβουλός του τελευταίου ως το 1952, διετέλεσε επίσης μέλος του Δ.Σ. και εντεταλμένος σύμβουλος του Εθνικού Θεάτρου (1974-1981). Πέθανε στην Αθήνα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στα περιοδικά Νέα Εστία και Ελεύθερα Γράμματα. Το 1944 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του Λιοπύρι.

Η ποίησή του στρέφεται γύρω από το υπαρξιακό αδιέξοδο του ποιητή που βιώνει έντονο το συναίσθημα του φθαρτού της ζωής. Η γραφή του αξιοποιεί στοιχεία από διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, κυρίως από το συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό. Ποιήματά του μελοποιήθηκαν από το Μάνο Χατζηδάκι και το Γιάννη Σπανό.

Για περισσότερα στοιχεία βλ. Αλ. Αργυρίου, «Νίκος Καρύδης», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ. 274-275, Σοκόλης 1982. Ι.Μ. Χατζηφώτης, «Καρύδης Νίκος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 8. Χάρη Πάτσ, «Καρύδης Νίκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4, Εκδοτική Αθηνών 1986.

Βλ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΝΗΜΕΣ ΕΤΑΙΡΩΝ

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΝΙΚΟΣ
Επίθετο:  ΚΑΡΥΔΗΣ
Εργογραφία: 

(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Ι. Ποίηση


Λιοπύρι, 1944
Η τελευταία θάλασσα. Μ’ ένα σχέδιο του Τσαρούχη, Ίκαρος 1945
Η χαμένη βροχή 1947
Έξι ποιήματα 1950
Τα χρώματα 1957
Ποιήματα, Ίκαρος 1957
Ενθύμιον, 1972
Έως την είσοδο, Ίκαρος, 1980
Καπνός αι ημέραι μου, Ίκαρος 1983

ΙΙ. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
 

Ποιήματα, Ίκαρος 1957
Ανέκδοτα οριστικά, Ίκαρος 1985
Τα ποιήματα 1944-1984, Ίκαρος 1998

 

 

Ενδεικτική Βιβλιογραφία


• Καραντώνης Ανδρέας, «Νίκου Καρύδη: Ενθύμιον», Νέα Εστία92, ετ.ΜΣΤ΄, 1η/8/1972, αρ.1082, σ.1122-1124.
• Καραντώνης Ανδρέας, «Νίκου Καρύδη: Έως την είσοδο», Νέα Εστία109, ετ.ΝΕ΄, 15/4/1981, αρ.1291, σ.552-553.
• Λύτρας Στέλιος, «Μια πολύ προσωπική φωνή με τη χάρη της άμεσης επικοινωνίας», Διαβάζω73, 13/7/1983, σ.45-47.
• Νιάρχος Θανάσης Θ., «Νίκος Καρύδης, Έως την είσοδο», Η λέξη2, 2/1981, σελ.136-137.
• Παπακωνσταντίνου Δημ.Κ., «Νίκου Καρύδη: Ανέκδοτα οριστικά», Νέα Εστία119, ετ.Ξ΄, 15/1/1986, αρ.1405.
• Σταματίου Κώστας, Κριτική για το Καπνός αι ημέραι μου, Τα Νέα, 5/11/1983.
• Χατζηφώτης Ι.Μ., «Καρύδης Νίκος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
• χ.σ., «Καρύδης Νίκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986.
• χ.σ., «Καρύδης Νίκος (1917-13/12/1984)», Χρονικό ’84-85-86, σ.142. Αθήνα, έκδοση του Καλλιτεχνικού Πνευματικού Κέντρου Ώρα, 1986.


Έτος γέννησης:  1917-1984
Τόπος γέννησης:  Αθήνα
Διακρίσεις: 

Τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1958 για τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα) και το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη (1983 για την ποιητική συλλογή Καπνός αι ημέραι μου).