ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Πετιέμαι για λίγο έξω
Διακρίνεται η άδεια θέση

Μέσα από αυτή τη φωτογραφία 
Ακούγεται νερό
Η φωτογραφία κάποτε
Ήταν βαρκούλα κι έπλεε
Σε ταξίδι μακρινό

Το πεζοδρόμιο στην αριστερή όχθη
είναι γλιστερό
το ποτάμι δίπλα
δεν έχει ησυχία δεν έχει ηλικία

Βαδίζεις για να φτάσεις παντού
Πουθενά αλλού

Ο ένας μιλάει φαίνεται
Ο άλλος ανασηκώνει τα μαλλιά εξέχουν

Στο κάδρο της φωτογραφίας 
Μια παλιά ιστορία με ψηλά δέντρα
Βυθίζεται στον δρόμο που έρχεται

Η μουσική του Σηκουάνα βγαίνει
μέσα από τα μύχια του μυαλού
Ξέχασα εκεί ένα σωρό χρόνια
Θα μου έπεσαν καθώς βάδιζα βιαστικά

Σύμφωνα μόνο   ν μ   γ ρ σ
Στα φωνήεντα ακούγεται η αλήθεια
Να μη γυρίσω

Στη νησίδα της λεωφόρου με μάτια
κλειστά
Ψιλή βροχή στο ποτάμι στα κτήρια
στα μάτια

Ησυχία ακίνητη σχεδόν αληθινή
Η πόλη με χαιδευει

Βάζω στη σειρά τα δάχτυλά μου
Δεν βγαίνει άκρη

Η γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες
Ας μαρμαρώσω εδώ

Μαρία  Κούρση

Απόσπασμα από το βιβλίο
Τα ψηλά δέντρα της γαλλικής επαρχίας, 2009