ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ


ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

Κόρη του μηχανικού του εμπορικού ναυτικού της Αγγλίας Νικολάου Κριεζή και της Ευφροσύνης Μάγκου. Από το 1901 ως το 1909 έζησε με τους γονείς της στην Αθήνα, μετά το χωρισμό τους όμως η Μαρία επέστρεψε στη γενέτειρα και γράφτηκε στο εκεί αμερικανικό κολέγιο. Από το 1914 ως το 1919 έζησε -εγκλωβισμένη από το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και τις ταραχές της ρωσικής επανάστασης κατά τη διάρκεια επίσκεψής της σε συγγενείς της στη Ρωσία- στη Μαριούπολη του Καυκάσου. Κατάφερε να επιβιώσει μόνη παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σε ρωσικό γυμνάσιο. Το 1919 επέστρεψε στην Πόλη και εργάστηκε σε αμερικανική εμπορική εταιρεία. Το 1920 πήρε μετάθεση για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,όπου ήρθε σε επαφή με τους πνευματικούς κύκλους, έγινε μέλος του κομμουνιστικού κόμματος Αιγύπτου και το 1923 παντρεύτηκε τον εκπαιδευτικό Ιορδάνη Ιορδανίδη. Μετά το γάμο της εγκαταστάθηκε με το σύζυγο και τη μητέρα της στην Αθήνα, όπου εργάστηκε στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1931 χώρισε από τον Ιορδανίδη, με τον οποίο είχε στο μεταξύ αποκτήσει δυο παιδιά. Το 1939 απολύθηκε από την πρεσβεία και ξανάρχισε να ασχολείται με τα μαθήματα ξένων γλωσσών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής καταστράφηκε το σπίτι της και η ίδια διώχτηκε και κλείστηκε σε διάφορα στρατόπεδα. Συνεργάστηκε ως μεταφράστρια με το περιοδικό του Κ.Κ.Ε. Μόρφωση. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε σε ηλικία εξήντα πέντε χρόνων με την έκδοση του μυθιστορήματος Λωξάντρα. Έργα της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Η Μαρία Ιορδανίδου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεσοπολεμικής περιόδου, ειδικότερα στους λογοτέχνες εκείνους που αγαπήθηκαν από το αναγνωστικό κοινό -έργα της με κύριο παράδειγμα τη Λωξάντρα μεταφέρθηκαν και στην τηλεόραση- και αγνοήθηκαν από την κριτική. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου της είναι το αυτοβιογραφικό στοιχείο που κυριαρχεί ολοένα και εντονότερα κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής διαδρομής της, η αμέλειά της για μια συστηματική κατανομή του αφηγηματικού υλικού της και η αμεσότητα, ακρίβεια και φυσικότητα του λόγου της.

 

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Αφρουδάκης Άγγελος, «Μαρία Ιορδανίδου», Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα 29, 1987
Αφρουδάκης Άγγελος, «Μαρία Ιορδανίδου», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), Δ΄, σ.82-103, Σοκόλης, 1992.
Βαρίκας Βάσος, Κριτική για τη Λωξάντρα και το Διακοπές στον Καύκασο, Το Βήμα, 19/9/1965.
Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Μαρία Ιορδανίδου», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας οδηγός, σ. 97-98, Πατάκης 1995.
Μερακλής Μ., Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνίαΙΙ (1945-1970), σ.106. Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινίδης, 1970.
«Μια ζωή σε τρία βιβλία», Διαβάζω 16, 1/1979, σ.10-11.
Τσίρκας Στρατής, Κριτική για τη Λωξάντρα, Ταχυδρόμος, 26/10/1963.
Χατζηκωστής Γ., Κριτική για την Αυλή μας, Πνευματική Κύπρος 257-258, 2-3/1982, σ.67-68.
Χατζιδάκη Φούλα, «Αιγυπτιώτικα και αθηναϊκά βιώματα» (κριτική για το Σαν τα τρελά πουλιά), Διαβάζω18, 3/1979, σ.64-65.
Χατζοπούλου-Καραβία Λεία, Μαρία Ιορδανίδου · Μνημόσυνο. Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1990.
«Ιορδανίδου Μαρία», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4, Εκδοτική Αθηνών, 1985.

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΜΑΡΙΑ
Επίθετο:  ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ
Εργογραφία: 

Εργογραφία


(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Λωξάντρα, Αθήνα, ιδ. έκδοση, 1963
Διακοπές στον Καύκασο, ιδ. έκδοση, 1965
Σαν τα τρελά πουλιά, Εστία, 1978
Στου κύκλου τα γυρίσματα, Εστία, 1979
Η αυλή μας, Εστία, 1981


Έτος γέννησης:  1897-1989
Τόπος γέννησης:  Κωνσταντινούπολη
Διακρίσεις: 

Τιμήθηκε για το έργο της με το Χρυσό Σταυρό και το Οφφίκιο της Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης (1978).