Ποίηση

Μούμιες στην πανσέληνο, Αθήνα 1978
Απανθράκωση, Αθήνα 1983
Όσο ακούω σε χρώμα, Πλέθρον 1985
Τα ζώα της Κυριακής, Το δέντρο 1988 / Β΄έκδοση Καστανιώτης 1996
Με φώτα ερήμου, Καστανιώτης 1992, ISBN 960-03-0892-6/Β' έκδοση Γαβριηλίδης 2002
Ονείρου έρως, Καστανιώτης 1995, ISBN 960-03-07-02-3/ Β' έκδοση Καστανιώτης 1999
Στο νήπιο με στυλό, Καστανιώτης 1998, ISBN 960-03-2304-6
Βίος Βαθύς, Κέδρος 2004, ISBN 960-04-2625-2

Θαμπή πατίνα, Πόλις, Νοέμβριος 2017,  Β' έκδοση Δεκέμβριος 2017, ISBN: 978-960-435-581-5

Με τίτλο "Allt ar vag" (Όλα είναι δρόμος) και σε μετάφραση Jan Henrik Swahn και Ann-Margaret Mellberg κυκλοφόρησε στα σουηδικά (Εκδ. Baltic Centre) μια επιλογή 54 ποημάτων από το έργο του.

Ποιήματα του επίσης έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γερμανικά.

Λέλας Καραγιάννη 17-19,
163 42  Άνω Ηλιούπολη

Παραίσθηση

Τα πράγματα γερνούν και ψάχνουν
τη μοναξιά τους
διανύουν τις ωραίες στιγμές φωτισμένα πλοία
παραίσθηση των λόφων και των ξαστεριών που χάνονται
ακούνε μέσα τους τις ώρες να κυλούν
ανώφελα και τρυφερά σαν θαύματα
φεύγουνε ήσυχα στο χρόνο
ο χρόνος είναι ο ίδιος
που κουβαλάει την αγάπη μας
Μας περιμένει σ' άλλες διαστάσεις

Με φώτα ερήμου

Φεύγοντας μέσα σ' ένα χρόνο που δεν μπορεί
να σε ξαναφέρει
παρά σαν έκρηξη σ' αυτό που λέμε
τρυφερή φθορά του πνεύματος
νιώθω πίκρα και περιφρόνηση
γι' αυτό που έγινε ο κόσμος δίχως εσένα
χάθηκαν ξαφνικά οι στροφές
και η ζωή ανοίγεται ευθεία
Την τρέχω σιωπηλά με φώτα ερήμου
ευώδης και παράξενος σαν όνειρο στο τέλος του

Η τίγρη

Κάθε άνθρωπος σκοτώνει αυτό που αγαπά
τραγούδησε σαν τη Ζαν Μορώ το κορίτσι
και η τίγρη πλησίασε περισσότερο
Εγώ στα τριάντα μου εξακολουθώ να παίρνω τη ζωή
για σινεμά
κοίταξα λοιπόν στα μάτια το ζώο
-παρά τα όσα συμβουλεύουν οι ειδικοί-
και το βασάνισα ώρα όπως τα παιχνίδια μου
μιλώντας του με την αληθινή φωνή μου
την παιδική
Κι αυτό
που είδε πως δεν είχε τίποτα να φοβηθεί από μένα
μου άνοιξε αποφασιστικά το στόμα
κι έχωσε μέσα το κεφάλι του

Θηλιά

Σε είδα στον ύπνο μου
Έβγαινες απ' το ποίημα
Οι στίχοι κλείσανε πίσω σου νερά
΄Εφτυσα λίγο γαλαξία σαν παιδί
που του αρέσουν οι φωτιές κι οι επισκέψεις
Μαμά είπα ήταν το πιο ωραίο μου παιχνίδι
Διάλεξα απ' την ντουλάπα ένα απ' τα κλάματα
που φύλαγα για τέτοιες περιπτώσεις
και το 'σφιγγα όλη νύχτα σα θηλιά

 

Πάντα να φεύγεις

Πάντα να φεύγεις από μένα
-να βλέπεις τ' άστρα από μακριά-
να δοκιμάζεις άλλες στάσεις
να μάθεις τ' άγρια κορμιά τα ξένα
Η αγάπη ξέρει το δικό της
τρόμο δεν είναι έλεος κανενός
να την πετάς και να την πιάνεις στον αέρα
Σαν φως

 

Έν' άλλο πρόσωπο

Σχεδόν κόντευα ν' αλλάξω δέρμα
-μου συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά-
όταν τα μάτια της με είδαν
από έν' άλλο πρόσωπο
Εγώ πια σπάνια πιστεύω στα δικά μου
έτσι καταφέρνω κι επιζώ
την κοίταζα λοιπόν με οίκτο
σαν κάτι πού από στιγμή σε στιγμή θα διαλυθεί
Περνούσε η ώρα τίποτα δε γινόταν