Παραίσθηση
Τα πράγματα γερνούν και ψάχνουν
τη μοναξιά τους
διανύουν τις ωραίες στιγμές φωτισμένα πλοία
παραίσθηση των λόφων και των ξαστεριών που χάνονται
ακούνε μέσα τους τις ώρες να κυλούν
ανώφελα και τρυφερά σαν θαύματα
φεύγουνε ήσυχα στο χρόνο
ο χρόνος είναι ο ίδιος
που κουβαλάει την αγάπη μας
Μας περιμένει σ' άλλες διαστάσεις
Με φώτα ερήμου
Φεύγοντας μέσα σ' ένα χρόνο που δεν μπορεί
να σε ξαναφέρει
παρά σαν έκρηξη σ' αυτό που λέμε
τρυφερή φθορά του πνεύματος
νιώθω πίκρα και περιφρόνηση
γι' αυτό που έγινε ο κόσμος δίχως εσένα
χάθηκαν ξαφνικά οι στροφές
και η ζωή ανοίγεται ευθεία
Την τρέχω σιωπηλά με φώτα ερήμου
ευώδης και παράξενος σαν όνειρο στο τέλος του
Η τίγρη
Κάθε άνθρωπος σκοτώνει αυτό που αγαπά
τραγούδησε σαν τη Ζαν Μορώ το κορίτσι
και η τίγρη πλησίασε περισσότερο
Εγώ στα τριάντα μου εξακολουθώ να παίρνω τη ζωή
για σινεμά
κοίταξα λοιπόν στα μάτια το ζώο
-παρά τα όσα συμβουλεύουν οι ειδικοί-
και το βασάνισα ώρα όπως τα παιχνίδια μου
μιλώντας του με την αληθινή φωνή μου
την παιδική
Κι αυτό
που είδε πως δεν είχε τίποτα να φοβηθεί από μένα
μου άνοιξε αποφασιστικά το στόμα
κι έχωσε μέσα το κεφάλι του
Θηλιά
Σε είδα στον ύπνο μου
Έβγαινες απ' το ποίημα
Οι στίχοι κλείσανε πίσω σου νερά
΄Εφτυσα λίγο γαλαξία σαν παιδί
που του αρέσουν οι φωτιές κι οι επισκέψεις
Μαμά είπα ήταν το πιο ωραίο μου παιχνίδι
Διάλεξα απ' την ντουλάπα ένα απ' τα κλάματα
που φύλαγα για τέτοιες περιπτώσεις
και το 'σφιγγα όλη νύχτα σα θηλιά
Πάντα να φεύγεις
Πάντα να φεύγεις από μένα
-να βλέπεις τ' άστρα από μακριά-
να δοκιμάζεις άλλες στάσεις
να μάθεις τ' άγρια κορμιά τα ξένα
Η αγάπη ξέρει το δικό της
τρόμο δεν είναι έλεος κανενός
να την πετάς και να την πιάνεις στον αέρα
Σαν φως
Έν' άλλο πρόσωπο
Σχεδόν κόντευα ν' αλλάξω δέρμα
-μου συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά-
όταν τα μάτια της με είδαν
από έν' άλλο πρόσωπο
Εγώ πια σπάνια πιστεύω στα δικά μου
έτσι καταφέρνω κι επιζώ
την κοίταζα λοιπόν με οίκτο
σαν κάτι πού από στιγμή σε στιγμή θα διαλυθεί
Περνούσε η ώρα τίποτα δε γινόταν
|
