ΜΠΛΑΝΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ


ΜΠΛΑΝΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

Ο ποιητής, κριτικός και μεταφραστής Γιώργος Μπλάνας [Αθήνα 1959 - ] εμφανίστηκε στα γράμματα το 1987 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής: Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν την σφαγή. Έκτοτε εξέδωσε 10 ποιητικά βιβλία. Μετέφρασε σύγχρονους (Pound, Blok, Ginsberg, Dylan Thomas, Bukowski) κλασικούς (Shakespeare, Moliere, Blake, Poe, Shelley) και Αρχαίους Έλληνες συγγραφείς (Αρχίλοχος, Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, Όμηρος, Αισχύλος, Σοφοκλής, του Ευριπίδης, Αριστοφάνης.)

Οι μεταφράσεις του αρχαίων δραματικών και σαιξπηρικών έργων χρησιμοποιούνται συχνότατα σε παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου και άλλων θεατρικών οργανισμών. Οι εργασίες του έχουν επανειλημμένα βραβευθεί: Βραβείο Περιοδικού Διαβάζω, Έπαινος Κάρολος Κουν, Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης.

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΓΙΩΡΓΟΣ
Επίθετο:  ΜΠΛΑΝΑΣ
Εργογραφία: 

Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή, Υάκινθος 1987
Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου, Διάττων 1990
Νύχτα, Νεφέλη 1991
Παράφορο!, Δελφίνι 1996
Η απάντησή του, Νεφέλη 2000
Επεισόδιο: ένα πολιτικό ποίημα, Νεφέλη 2002
Τα ποιήματα του προηγούμενου αιώνα, Ερατώ 2004
Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, Γαβριηλίδης 2010
Στασιωτικά [1-50], Γαβριηλίδης 2011
Στασιωτικά [50-100], Γαβριηλίδης 2015
Τερατούργημα, Γαβριηλίδης 2017
Ο Κότσυφας του Σύμπαντος, Bibliotheque, 2020


Έτος γέννησης:  1959
Τόπος γέννησης:  Αθήνα
Τίτλος αποσπάσματος:  ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΕΒΔΟΜΗΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ
Κείμενο αποσπάσματος: 

Άστα να παν στο Διάβολο, Αλκαίε! Τι καράβι
στων ανέμων την μανία, η ταραγμένη πολιτεία,
μου λες εσύ· ετούτοι εδώ είναι ικανοί
να βυθίσουνε ολόκληρη πατρίδα

μες στο λιμάνι: οι ναυαγοί
ν’ ακούνε με πνιγμένη την ανάσα
τον Καρούζο στους Παλιάτσους
του Λεονκαβάλο: Il teatro e la vita
non son la stessa cosa! - Η σκηνή
και η ζωή δεν είναι το ίδιο πράγμα!
Όχι δα!
Ένα κορίτσι προδομένο απ’ την ζωή
ανάμεσα στα πόδια, θα μπορούσε να σταθεί
μια χαρά σε οποιαδήποτε σκηνή της Ευρώπης,
ουρλιάζοντας μεσάνυχτα, σε μια γλώσσα
παλιά σαν χορταριασμένος φράχτης
ανάμεσα στο χάος και την αιωνιότητα.
Όσο για τις μάνες,
θα μπορούσαν να κρατήσουν τα νεκρά
μωρά τους αγκαλιά μέχρι και δέκα παραστάσεις,
να χτυπούν την πόρτα της απόγνωσης,
ξυπόλητες, γυμνές, κουρελιασμένες,
πρησμένες, νηστικές και ν’ ανοίγει
μια ακρίδα με κεφάλι φιλοσόφου:
στόμα γεμάτο σάπια επιχειρήματα, ερπετό
κατάφορο η γλώσσα: ― Αυτές οι μύγες!
Αυτές οι μύγες! Ούτε νεκροί
δεν εννοείτε να τις αποχωριστείτε!
Ανατολίτες! Για σας ο Θουκυδίδης
είναι ο μπακάλης της γειτονιάς.
Τι θέλετε, επιτέλους;
Αν δεν μπορείτε ν’ αντέξετε την Ιστορία
‐στο πρωτότυπο‐
μην εγείρετε αξιώσεις στην μετάφραση.
Πάψτε κι αφήστε μας ν’ απολαύσουμε

την συνέχεια του έθνους.

Απ’ την μισάνοιχτη πόρτα, ένας Ιρλανδός
Οδυσσέας ξύριζε έναν πίθηκο
με κεφάλι πρωθυπουργού.
Εκείνος δούλευε την γλώσσα του
σαν ξιφολόγχη: ― Λεγεώνες των αιώνων!
Η συνείδησή μας είναι απολύτως απλή.
Αυτοί που δεν μπορούν να καταλάβουν
την αλήθεια του ψέματός μας,
αργά ή γρήγορα θα μας περάσουν στον λαιμό
το ψέμα της αλήθειας τους.
Ας αφανίσουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή,
αφού ήδη τα έχουμε διευθετήσει αποφασιστικά.
Η διαλεκτική της Ιστορίας
είναι ένα είδος ανατομίας:
μόνον από τα πτώματα μπορεί να καταλάβει
τι δεν πήγε καλά.
― Εγώ τα βράδια πέφτω νωρίς, ο κουρέας.
Δουλεύω σκληρά σαν καλός νοικοκύρης
από τότε που επέστρεψα. Έτσι κι αλλιώς
οι άνθρωποι ξέχασαν πια την τέχνη
της ζωής και του θανάτου,
κατάντησαν την Τροία μια βρωμερή λακκούβα.
Παίρνουν όποιον πιάνουν, τον πηγαίνουν
στην άκρη, του κόβουν το κεφάλι,
το ρίχνουν μέσα κι αφήνουν το κορμί
να σπαρταράει απέξω. Όλα λάθος.
Η Δύση είναι τρελή για θάψιμο…

Φωτιά από την μια, θάλασσα από την άλλη.

Τραγούδησα. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει
ένας έντιμος δαίμονας
σε μια κόλαση αδίστακτων αγγέλων;

(Από το βιβλίο: Στασιωτικά [50-100], Γαβριηλίδης, 2015)


Διακρίσεις: 

Βραβείο ποίησης Περιοδικού «Διαβάζω»
Έπαινος Κάρολος Κουν
Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης από ξένη γλώσσα