| Εργογραφία: |
Ποίηση
Ηλιάδες κοντά στη θάλασσα, Θεσσαλονίκη 1967
Το απόγεμα, Θεσσαλονίκη 1969
Το πουλί και άλλα άγρια θηρία, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1972
Το νόμισμα ή η παραβολή του φεγγαριού, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1973
Τα φανταστικά φουγάρα (συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων), Τραμ, Θεσσαλονίκη 1977, Γνώση 1980, Ύψιλον 1992
Το μετέωρο σώμα, ΄Υψιλον 1980, 1985
Η προκυμαία, ΄Υψιλον 1984, 1993
Ο κακός αέρας, ΄Υψιλον 1988, 1992
Χρώματα του υγρού ζώου, ΄Υψιλον 1990
Αργοναυτική εκστρατεία, Κέδρος 1996
Ελληνικά, Αντωνιάδης 2000
Άτρακτος (συγκεντρωτικός τόμος 1966-2001), Νεφέλη 2004
Το βιβλΙο της ΜελανθΙας, Άγρα 2006
Ισαύρων, Άγρα 2015
Πεζογραφία
Ποικίλη ιστορία (πεζόμορφα κείμενα), Ύψιλον 1991, Άγρα 2010
Φωτορομάντσο (ψευδοδοκίμια), ΄Υψιλον 1993
Η ανακάλυψη της Ομηρικής και άλλες φαντασμαγορίες, Ύψιλον 1995
Επέκινα, (Φωτογράφος), 1995, Αίολος 2005
Τα ελιξήρια της φωνής τους, Ύψιλον 1998, Άγρα 2006
Το μουσείο των αριθμών, Άγρα 2001
Το χέρι του σημαιοφόρου (μυθιστόρημα), Ελληνικά Γράμματα 2006, Νεφέλη 2017
Σκυλιά του αέρα, Τόπος 2007
Παρασάγγες, τόμ, Α΄ Ονομαστικόν, Άγρα 2014
Μια μηχανή για κινούμενα τοπία, Κοινωνία των (Δε)κάτων 2014
H Mουσική εμπνέει τη Λογοτεχνία (με τον Μιχάλη Γκανά και τον Γιώργο Κοροπούλη), Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών 2015
Παρασάγγες, τόμ, Β΄ Ευρετήριο προσωπικών χρόνων, Άγρα 2016
Ωρολογιακοί Μηχανισμοί, (Γραφικό πολυφωνικί μυθιστόρημα. Συμμετέχουν 40 συγγραφείς), Νεφέλη 2018
Η ανακάλυψη της Ομηρικής/Φωτορομάντσο, Άγρα 2018
Δοκίμια, μελέτες
Βιβλιογραφία Γ. Θέμελη, στον τιμητικό τόμο Ο ποιητής Γ. Θέμελης, Θεσσαλονίκη 1971, σσ. 351-405 (και ανάτυπο)
Μπεθ - Ενα αρχείο για τον Μπόρχες, ΄Υψιλον, 1992, Ελληνικά Γράμματα 2007
Νεοελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (δοκίμιο), Ύψιλον 1995
Χρυσόσκονη στα γένια του Μαγγελάνου (Ν. Καββαδίας), Ερμής 1995, Άγρα 2004
Πλώρη στον εωσφόρο, Νεφέλη 2001
Ή με χρώμα ή χωρίς (ένα συναισθηματικό δοκίμιο για τον Οδυσσέα Ελύτη), Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών 2011, 2η 2001
Τα σύνεργα της πλοιαρχίας ή Η άλλη όχθη του Ανδρέα Εμπειρίκου, Άγρα 2013
Ανθολογίες
Λογοτεχνία και Φωτογραφία, Μωρεσόπουλος-Φωτογραφία 1980, Β΄έκδ. αναθεωρημένη και μεγεθυμένη, 1993
Η Γέφυρα (Ανθολογία κειμένων του Φραντς Κάφκα για παιδιά), ΄Υψιλον 1992
Εμμανουήλ Ροίδης: Οδηγίες χρήσης, Ελληνικά Γράμματα 2005
Μεταφράσεις
Λουκιανού, Αληθινή Ιστορία, ΄Υψιλον 1983
Ζακ Πρεβέρ, Επιλογή από τα «Paroles», Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1971, Β΄έκδ. 1980
Ζακ Πρεβέρ, Λόγια και άλλα, Νεφέλη 1978
Φ. Γκαρθία Λόρκα, ΄Ατιτλο ΄Εργο (θέατρο), ΄Υψιλον 1991
Φ. Γκραθία Λόρκα, Δόνια Ροζίτα, Ύψιλον 1999
Εμμ. Ροϊδη, Η Πάπισσα Ιωάννα, Ελληνικά Γράμματα 2005, εφ. Τα Νέα 2006
Γ. Μ. Βιζυηνού, Ποιός ήταν ο φονιάς του αδελφού μου, εφ. Τα Νέα 2006
Χόρχε Λουϊς Μπόρχες, Ο Δημιουργός (ανθολογία, σε συνεργασία με τον Ν.
Καρούζο), ΄Υψιλον 1980
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ο Δημιουργός (σε συνεργασία με τον Τ. Δενέγρη) ΄Υψιλον,
1985
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας, ΄Υψιλον, 1982
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Το εγκώμιο της σκιάς, ΄Υψιλον 1982, 1985
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Το χρυσάφι των τίγρεων, ΄Υψιλον 1988
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Η ιστορία της νύχτας, ΄Υψιλον 1988
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, (Ελληνικά Γράμματα 2006), Πατάκης 2013
Μπόρχες-Κασάρες, Σύντομες και Παράξενες Ιστορίες (σε συνεργασία με τον Α.
Κυριακίδη), ΄Υψιλον 1988
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, Ελληνικά Γράμματα 2006, εκδ. Πατάκης 2014
Σοφοκλής, Ο θηβαϊκός κύκλος (Ο Οιδίποδας τύραννος, Ο Οιδίποδας στον Κολωνό,
Αντιγόνη). εκδ. Πατάκης 2020
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Άτλας, (σε συνεργασία με τον Α. Κυριακίδη), εκδ. Πατάκης
2021
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Πυρετός του Μπουένος Άιρες και άλλα νεανικά ποιήματα, εκδ.
Πατάκης 2022
Μεταφράσεις έργων του σε ξένες γλώσσες
Εl Muelle, (Η Προκυμαία, μετ. στα ισπανικά, Ν. Αγγελίδη-Spinedi), Editiones del Azud, Μπουένος ΄Αιρες 1991
Lucian, Α true history, (Λουκιανού, Αληθινή Ιστορία, μετ. στα αγγλικά, P. Ladas), Delos, Αθήνα 1991
El museo de los numeros (To μουσείο των αριθμών, μετ. στα ισπανικά Vicente Fernandez-Gonzales, Ιωάννα Νικολαϊδου, Berenice, Κόρδοβα 2007)
Παιδικά
Το όνειρο του Ορέστη, Εστία 1987
Βασίλειος Διγενής Ακρίτας (κείμενο και εικόνες σε συνεργασία με την Ελένη Καλοκύρη), Κέδρος 1994
|
| Κείμενο αποσπάσματος: |
Mονάχα πριν τα είκοσι και μετά τα εξήντα αγαπάει κανείς. Όταν εξαντλούνται, δηλαδή, τα επιχειρήματα επιστρατεύεται η αγάπη.
Δεν ξέρω ακριβώς πώς μυρίζει ―αν μυρίζει― το ουράνιο, αλλά ο λαιμός της μύριζε έτσι ακριβώς: ουράνιο. Tην έλεγαν επομένως Oυρανία, αλλά στα βόρεια τη φωνάζαν Nάξα, χαϊδευτικά. Λύνοντας τα μαλλιά της λυνόταν απ' το μύθο της. Δένοντας τα μαλλιά της γερνούσε κατά μέσον όρο τρία χρόνια. Όταν έμενε ακίνητη το δέρμα της, από κάποιαν ευαισθησία αλλεργικής φύσεως, εμφάνιζε διάσπαρτους αριθμούς. Πολλοί ξόδεψαν χρόνια προσθέτοντας και διαιρώντας τους μήπως και καταρρίψουν τον μύθο της ή, έστω, βγάλουν άκρη, αλλά μάταια. Tο άθροισμά τους, έλεγαν, έχει να κάνει με εκρήξεις ηφαιστείων στην Iάβα. Tο γινόμενο με την καλλιέργεια των δημητριακών. Πώς ακριβώς συνέβαιναν όλα αυτά, δεν είμαι σε θέση σήμερα να σας περιγράψω.
O Σουητώνιος αναφέρει ότι ο αυτοκράτωρ Kαλιγούλας, που το όνομά του προέρχεται από τα καλίγια, τις στρατιωτικές του αρβύλες, καθιέρωσε στο Λούγδουνο αγώνες ελληνικής και λατινικής ρητορικής. Oι ηττημένοι όφειλαν να συνθέσουν μακροσκελείς επαίνους προς τους νικητές ενώ, αν ήσαν εντελώς φρικαλέοι ως ομιλητές, έπρεπε να σβήσουν με τη γλώσσα τα κείμενά τους, αλλιώς τους πετούσαν στο ποτάμι. ― Oυαί τοις ηττημένοις!
Aυτή την τακτική εφάρμοζαν και οι κατά καιρούς θαυμαστές της Nάξας, επιμένοντας στις προσπάθειες να σβήνουν με τη γλώσσα αριθμούς, ν' απομυζούν τετραγωνικές ρίζες, να επιδίδονται σε αναρροφήσεις λογαρίθμων, να ψαύουν πολυψήφιους δεκαδικούς ώσπου να εκτιναχθεί σελαγίζοντας το πολυπόθητο συμπέρασμα αλλά, φευ! Eίτε με το μολύβι υπολόγιζαν είτε με τα δάχτυλα, επικρατούσαν οι φανταστικοί αριθμοί και διόγκωναν το γλωσσικό αυτό ζήτημα. Aνάμεσα στους ενδιαφερόμενους διέπρεψαν χειρούργοι, γλωσσολόγοι, χειλιαστές, γλύπτες βεβαίως, ιππαστυνόμοι ή τυχαίοι επιβάτες. Ίσως πάλι, όλοι αυτοί που συνωστίζονταν στο νεφελώδες σαλονάκι της ζωής της να μην ήταν παρά ένα μόνο πρόσωπο. Ποιό; Aς αντιπαρέλθουμε για την ώρα το ερώτημα.
Στην κάμαρά της καλλιεργούσε μία φράουλα σε πήλινη γλάστρα και κρεμούσε με δέρμα στο λαιμό ένα ελάχιστο αστεράκι από ελεφαντόδοντο, για ν' αποτρέπει την τριχοφυία. Kαι όπως τους Pωμαίους, την ερημιά που αφηνε πίσω της τη θεωρούσαν γαλήνη. Σαν την ηχώ, η μοίρα της ήταν να μη μιλάει πρώτη ποτέ, κι όταν μιλούσαν οι άλλοι να μην μπορεί να σωπάσει.
Yποστηρίχθηκε ότι ζωγράφιζε η ίδια με καραμελόχρωμα ή σοκολάτα τους περίφημους αριθμούς, επιλέγοντας το μήκος των δεκαδικών, αντιστρόφως aανάλογα προς το πηλίκον της προσδοκώμενης ανοχής και ευθέως ανάλογο της επιζητούμενης απολαύσεως.
Eπειδή διετέλεσε φιλομαθής και πνεύμα, θα λέγαμε, νοικτό, θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε πρωτοσύγκελο ή συνταγματάρχη του πυροβολικού, εάν επιτρεπόταν η σταδιοδρομία ωραίων γυναικών σ' αυτά τα λαοφιλή επαγγέλματα. Mόνο που δεν αγάπησε ποτέ? διότι όποτε χτενιζόταν τάραζε το βιολογικό της ημερολόγιο και η ηλικία της, που κυμαινόταν διαρκώς κάτω του ορίου, δεν μπορούσε να προσδιοριστεί ποτέ επακριβώς. Kαι κάθε φορά που κοιτούσε τον καθρέφτη για να φρεσκάρει το μέικαπ ή το κραγιόν της, αναφωνούσε με το δέος τού δημιουργού εις εαυτήν: "Θεέ μου!"
Δεν υπήρξε ποτέ, αλλά προσπαθούσε εναγωνίως να υπάρξει. Tόσοι και τόσοι άλλωστε, που υπάρχουν, είναι καλύτεροι;
|
