Κατηγορίες

ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ


ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία Δικαίου στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο Paris 2).

Από το 1974 ώς το 1976 εξέδιδε και διηύθυνε το περιοδικό Η Νέα Ποίηση. Έχει μεταφράσει τις Συμβουλές σ’ ένα νέο ποιητή του Μαξ Ζακόμπ (Καστανιώτης 1984).

Ποίησή του περιλαμβάνεται στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ΄Λυκείου (Ελλάδας και Κύπρου), έχει μελοποιηθεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Θανάση Νικόπουλο και τον Keith Moore, και έχει ανθολογηθεί σε πολλές ελληνικές και ξένες ανθολογίες.

Στη σειρά «Ελληνική Ποίηση» της δισκογραφικής εταιρείας «Lyra / Διόνυσος» κυκλοφορεί το CD Ο Αντώνης Φωστιέρης διαβάζει Φωστιέρη με ανάγνωση 55 ποιημάτων του.

Για το έργο του έχουν κυκλοφορήσει: Ο τόμος κριτικών κειμένων Για τον Αντώνη Φωστιέρη σε επιμέλεια Θεοδόση Πυλαρινού (Αιγαίον 2017), η μελέτη του Γιάννη Χρυσανθόπουλου Αντώνης Φωστιέρης (Διαπολιτισμός 2019), η εκτενής μονογραφία του Θεοδόση Πυλαρινού Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης – Θεματικές και μορφολογικές προσεγγίσεις στο έργο του (Καστανιώτης 2021) και οι μελέτες τού Βαγγέλη Χατζηβασιλείου Αντώνης Φωστιέρης (Γκοβόστης 2020), της Παρασκευής Μακρίδου Όψεις αμφίσημου λόγου στην ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη (Μανδραγόρας 2021) και του Γιώργου Μαρκόπουλου Η ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη (Εκάτη 2022).

Σε συνεργασία με τον Θανάση Νιάρχο: διηύθυνε επί εφτά χρόνια την ετήσια έκδοση Ποίηση (Ποίηση ’75 – Ποίηση ’81), μετέφρασε τον Καιρό των δολοφόνων του Χένρυ Μίλλερ (Εγνατία/Τραμ 1978, β΄έκδ. Νεφέλη 1982) και τα Ποιήματα του Μπορίς Βιαν (Γνώση 1982, β΄έκδ. 1992), συνέθεσε τις ανθολογίες Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση (Καστανιώτης 1987, ζ΄έκδ. 2006), Έλληνες ποιητές για τη θάλασσα (Καστανιώτης 1997), Ποίηση για την Ποίηση (Καστανιώτης 2007), καθώς και τον τόμο συνομιλιών με πενήντα συγγραφείς και καλλιτέχνες Σε δεύτερο πρόσωπο (Καστανιώτης 1990), ενώ τον Ιανουάριο του 1981 ίδρυσε και ώς το 2010 εξέδιδε και διηύθυνε το γνωστό λογοτεχνικό περιοδικό Η Λέξη (Κρατικό Βραβείο Περιοδικού 2008).

Στο παραπάνω βίντεο ο Αντώνης Φωστιέρης διαβάζει για το poeticanet.gr .
Δημιουργία, επιμέλεια από τον ποιητή Χρήστο Κούκη.

 

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΑΝΤΩΝΗΣ
Επίθετο:  ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ
Εργογραφία: 

Το Μεγάλο Ταξίδι (1971)

Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι (1973)

Ποίηση μες στην Ποίηση (Κέδρος 1977)

Σκοτεινός Έρωτας (Κέδρος 1977, β΄έκδ. Εγνατία/Τραμ 1979, γ΄έκδ. Καστανιώτης 1985, δ΄έκδ. 1999)

Ο διάβολος τραγούδησε σωστά (Εγνατία 1981, β΄έκδ. Καστανιώτης 1985, γ΄έκδ. 1999)

Το θα και το να του θανάτου (Καστανιώτης 1987, β΄έκδ. 1990)

Η σκέψη ανήκει στο πένθος (Καστανιώτης 1996, β΄έκδ. 2000)

Πολύτιμη Λήθη (Καστανιώτης 2003, β΄έκδ. 2004, γ΄έκδ. 2005, δ΄έκδ. 2007)

Ο ήχος του σφυγμού (συλλεκτική έκδοση με πρωτότυπα χαρακτικά του Αλέκου Φασιανού, Μίμνερμος 2007)

Ποίηση 1970 – 2005 (Καστανιώτης 2008, β΄έκδ. 2010)

Τοπία του Τίποτα (Καστανιώτης 2013)

Ζωγραφική συνομιλία με την Ποίηση (με πρωτότυπη εικονογράφηση ποιημάτων του από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, Καστανιώτης 2019)

Θάνατος ο Δεύτερος (Καστανιώτης 2020)

Άπαντα Τα Ποιήματα 1970 – 2020 (συγκεντρωτική έκδοση όλων των συλλογών, Καστανιώτης 2021, β΄έκδ. 2022)

 

 

Μεταφράσεις έργων του σε ξένες γλώσσες

 

Στα αγγλικά:

 

Dark Eros, μτφρ. Kimon Friar, California: Realities Library, 1984, β΄ έκδ. 1986.

The Devil Sang in Tune, μτφρ. Kimon Friar, California: Realities Library, 1984, β΄ έκδ. 1986.

Poetry in Poetry, μτφρ. Christopher Robinson, London: Agenda 3/4, 1999.

Precious Oblivion, μτφρ. Thom Nairn - Dionysia Zervanou, Edinburgh: Dionysia Press, 2008.

Poetry within Poetry, μτφρ. Irene Loulakaki-Moore, Providence, USA: Modern Greek Studies/4, 2018.

Poetry within Poetry, μτφρ. George Fragopoulos, New York: Circumference/8,

2020.

Landscapes of nothing, μτφρ. Yannis Goumas, Romi publications, 2021.

 

Στα γαλλικά:

 

La Pensée Appartient au Deuil, μτφρ. Michel Volkovitch, Paris: Desmos/Cahiers grecs, 1998.

Oubli Précieux, μτφρ. Clio Mavroeidakos-Muller, Paris: Desmos/Poésie, 2008.

Le Tha et le Na de Thanatos, μτφρ. Kostas Nassikas - Hervé Bauer, Paris: L'Harmattan, 2022.

 

Στα γερμανικά:

 

Sehnsucht nach Gegenwart, μτφρ. Hans και Niki Eideneier, Köln: Romiosini/Poesie griechisch-deutsch, 2013.

Dichtung in der Dichtung, μτφρ. Hans και Niki Eideneier, Köln: Romiosini/Poesie griechisch-deutsch, 2013.

 

Στα ιταλικά:

 

Nostalgia del Presente, μτφρ. Nicola Crocetti, Milano: Crocetti Editore, 2000, β΄ έκδ. 2001.

Segnali Morse, μτφρ. Maurizio De Rosa, Milano: En Plein Officina, 2002.

Prezioso Oblio, μτφρ. Nicola Crocetti, Milano: Poesia/195, 2005.

Poesia nella Poesia, μτφρ. Nicola Crocetti, Milano: Crocetti Editore, 2013.

Paesaggi del Nulla, μτφρ. Nicola Crocetti, Milano: Poesia/292, 2014.

Conversazione pittorica con la Poesia, μτφρ. Crescenzio Sangiglio, Roma: Fermenti/254, 2022.

 

Στα ισπανικά:

 

La Reflexion Pertenece al Luto, μτφρ. Nina Anghelidis - Carlos Spinedi, Buenos Aires: Edit. Metáfora, 1998.

Lo Que Queda,μτφρ. José Antonio Moreno Jurado, Sevilla: Padilla Libros Editores, 2022.

 

Στα δανέζικα:

 

Mørk Eros, μτφρ. Willy G. Pedersen, Arhus, Denmark: Husets Forlag, 1998.

Djævelen Sang Rent, μτφρ. Willy G. Pedersen, Arhus, Denmark: Husets Forlag, 1998.

 

Στα αλβανικά:

 

Në sallonin tuaj fëshfërin pylli, μτφρ. Niko Kacalidha, Tirana: Neraida, 2014.

Ars Poetica/Poezi te Poezise, μτφρ. Vangjel Zafirati, Tirana: Neraida, 2019.

 

Στα σερβικά:

 

Мисао Припада Жалости, μτφρ. Momcilo Radic, Nis, Serbia: Gradinarnik/NKC, 2008.

Kамење Драгоценог заборава, μτφρ. Momcilo Radic, Nis, Serbia: Gradinarnik/NKC, 2008.

 

Στα κροατικά:

 

Μisao Propida Zalosti, μτφρ. Damir Sodan - Momcilo Radic, Zagreb: Quorum/154-156, 2015.

 

Στα ρουμανικά:

 

Nemurirea Fiecarei Zile, μτφρ. Elena Lazar, Bucuresti: Omonia, 2020.


Διεύθυνση: 

Διονυσίου Αιγινήτου 46,
115 28 Αθήνα

afos64@otenet.gr
Έτος γέννησης:  1953
Τόπος γέννησης:  Αθήνα
Τίτλος αποσπάσματος:  ΟΚΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Κείμενο αποσπάσματος: 

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ

 

 

 

Αυτό που μένει περισσότερο

Είναι αυτό που φεύγει

 

Καθώς το τίποτα είναι πολύ

Ενώ το λίγο τίποτα

 

Κι οι κύλινδροι αλέθουν τη στιγμή

Σε λεπτότατο φύλλο.

 

 

ΤΟ ΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

Έτσι λοιπόν χωρέσανε στα μάτια σου τόσες κοινές

ασήμαντες εικόνες

Ποιος θα’ χει χρόνο κάποτε να βυθιστεί στη λίμνη μιας ανάμνησης

Η αιωνιότητα κρατάει τόσο λίγο

Όμως, δεν γίνεται, θα υπάρχει κάπου μια μικρή δικαιοσύνη

να εξηγεί

Με ποιες προθέσεις φεύγει ένας άνθρωπος

Με πόσα θα και πόσα να που ψιθυρίζει ο θάνατος

Σβήνει ασυλλόγιστα ολόκληρη ζωή

Αφού, το ξέρεις, ένα μόλις δευτερόλεπτο αρκεί

ν’ αλλάξουν τώρα δυο φτερά τη ρότα τους

Και, μην ακούς, τα δευτερόλεπτα πληρώνονται ακριβά

Γι’ αυτό κι ο άνθρωπος εκείνος φεύγει απένταρος

Με τον πνιγμένο ρόγχο ενός κυνηγημένου

Λεπτά χρειάστηκε λεπτά

Χιλιάδες δευτερόλεπτα

Για ν’ αγοράσει τί; ασήμαντες εικόνες

Μα πώς μπορεί να ξεχρεώσει τώρα πού να δανειστεί

Πόσες εικόνες να πουλήσει απ’ την ανάμνηση

Μια δυναστεία εικόνες παλιωμένες

Γεννοβολάνε τα λεπτά κι ο τόκος βγαίνει αβάσταχτος –

 

Κανείς λοιπόν δεν έχει να πληρώσει;

 

 

ΑΠΟΨΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

 

Αυτούς που βασανίζονται κλεισμένοι στο καβούκι τους

– Ν’ ακούνε μουσική και να καπνίζουν –

Αυτούς που αποπειράθηκαν ν’ αυτοκτονήσουν με ομορφιά

– Ρουφήξαν το βιτριόλι της και κάηκαν –

Αυτούς που ο φόβος τούς φυτεύει στις ερμιές

Αυτούς που άυπνοι αιωρούνται στον αέρα

Αυτούς που κάναν έρωτα και μείνανε πιο μόνοι

Αυτούς που άδειοι ακολουθούν μια νεκροφόρα μνήμη

Αυτούς που βλέπουν τ’ όνομά τους στο κουδούνι

Και το χτυπούν δαιμονισμένα

να ξυπνήσει

ο ένοικος.

 

 

 

Η ΑΡΑΧΝΗ

 

Καθόμουν ώρες μες στην πλήξη μου και χάζευα

Όπως το κάνουν όλοι αυτοί που κουραστήκανε

Από τα τόσα που ελπίζουν ότι ζήσανε

Στο χλιαρό κενό τού να μη σκέφτομαι καθόμουνα

Παρατηρώντας μιαν αράχνη που αιωρείτο.

Εκείνη κάτι θα σκεφτότανε φαντάζομαι

Γιατί όλο ανέβαινε τον σιχαμένο ιστό της

Έμενε ακίνητη συσπώντας τις αρθρώσεις κι έπειτα

Ακάθεκτη ορμούσε στο κενό.

Μύγα ή ζωύφιο δεν πέρασε, όσο είδα.

Όμως η θήρα προχωρούσε δίχως θήραμα

Με τη σοφία εκείνου που γνωρίζει πως το ανύπαρκτο

Θέλει δραστήρια τέχνη να το αδράξεις.

Σοφία ωραία λιλιπούτειου τέρατος

Που σε κλωστούλα σάλιου παραμόνευε

Να παγιδέψει το άπιαστο.

Και με χαψιές μεγάλες τέλος καταβρόχθισε

Τις ώρες μου, την πλήξη, το κενό.

 

 

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

 

Μαθαίνω κάνει πάντα παγωνιά.

Κι εσύ δεν πήρες φεύγοντας

Ούτε κουβέρτα.

 

Να σκεπάζεσαι καλά

Με το χώμα σου.

 

 

Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΑΥΡΙΟ


 

Μήνες και χρόνια

Χρόνια πια συνήθισα

Καθώς σε βλέπω εδώ μπροστά μου να φαντάζομαι

Πώς θα ’ναι άραγε όταν αύριο

Πάψω στ’ αλήθεια να σε βλέπω. Και συνήθισα

Να ζω το σήμερα σαν θύμηση του άλλοτε

Με νοσταλγία παρόντος, τέλεια φθίνοντος,

Αφού όσο μέλλον σού απομένει

Όχι αργότερα

Ήδη από τώρα λάμπει αθέατα

Παρελθόν.


 

Έτσι συνήθισα

Καθώς περνάς από δωμάτιο σε δωμάτιο

Και σκουντουφλάς και συγυρίζεις μες στα μαύρα σου

Να ’σαι η σκιά που στην ανάμνηση μειλίχια

Ίδια η φωνή σου χαμηλή κι όταν με μάλωνε

Ποιος θα ξεχάσει το καρφί του ποιος το χάδι του

Ώσπου γερόντιο ρουφηγμένο κι αφτιασίδωτο

Μούμια μωρού να ολολύζει

Απ’ τις φασκιές.


 

Με αυτοσχέδιες ασκήσεις πια συνήθισα

Να κλαίω για σένα ζωντανή κι ότι αναχώρησες

Όμως μετά τι φωταψίες αναστάσεως

Καθώς σε βλέπω εδώ μπροστά μου και φαντάζομαι

Πως απ’ το αύριο γυρνάς γιατί μ’ αγάπησες

Γιατί σ’ αγάπησα κι εγώ, κι αυτό το αύριο

Θα περιμένει λίγο ακόμη – αυτό που αύριο

Καθώς σε βλέπω εδώ μπροστά μου και φαντάζομαι

Θα λάμψει γύρω σου απροκάλυπτα

Παρόν.

 

 

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

Αφού κανένας ορισμός

Δεν είναι οριστικός

Κι αφού απ’ τις χίλιες εκδοχές

Καμιά δεν απαντάει

Τί να ’ναι

Ποίημα,

Φαντάζομαι δεν θα βαρύνουν

Τρεις ακόμα λέξεις :

Ρυθμικά

Σκεπτόμενο

Αίσθημα.

 

 

ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

 

Σαν τον Κυναίγειρο, τον αδελφό του Αισχύλου.

Ξέρετε.

 

Που όταν οι Πέρσες απ’ τον Μαραθώνα τρέξανε

Στα πλοία τους να φύγουν να σωθούν

Αυτός εμπόδισε μια τριήρη χώνοντας

Τα νύχια του στην πρύμη. Τού ’κοψαν

Το χέρι απ’ τη ρίζα. Αιμόφυρτος

Συνέχισε με τ’ άλλο.

Κι όταν το ’κοψαν κι εκείνο, σε ύστατη,

Μπήγει τα δόντια στο σκαρί ελπίζοντας

Να ματαιώσει, λέει, την αναχώρηση.

 

Να ματαιώσει, πώς; Ένας προς όλους;

Φούμαρα του μύθου, αμετροέπειες.

Την αναχώρηση την είχε δεδομένη. Πάλευε

Την καθυστέρηση μονάχα να κερδίσει.

Αφού (αυτάδελφος του Αισχύλου) το ’νιωθε:

Κάθε λεπτό είν’ από μόνο του μια νίκη. Πάλευε

Την καθυστέρηση μονάχα να κερδίσει.

 

Σαφώς την καθυστέρηση.

 

Με νύχια

Και με δόντια.
Διακρίσεις: 

Διεθνές ποιητικό Βραβείο Καβάφη (1993)

Βραβείο Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων (1998)

Κρατικό Βραβείο Ποίησης (2004)

Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω (2004)

Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2010) για το σύνολο του έργου του

Βραβείο Ποίησης του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας-Κύπρου (2021)


E-mail:  afos64@otenet.gr
Επιστροφή στην κατηγορία Ποίηση
χορηγόςχορηγόςχορηγόςχορηγόςχορηγόςχορηγός