ΕΡΗΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ


ΕΡΗΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ

Ο Νίκος Ερηνάκης [Αθήνα, 1988] είναι Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνικής & Πολιτικής Φιλοσοφίας και Φιλοσοφίας του Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ενώ παράλληλα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει συνεχή έτη στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου ξεκίνησε τη διατριβή του ενώ τη συνέχισε και ολοκλήρωσε ως recognised research student στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει σπουδάσει Οικονομικά [ΟΠΑ], Φιλοσοφία & Συγκριτική Λογοτεχνία [Warwick] και Φιλοσοφία των Κοινωνικών Επιστημών [LSE].

Για το πρώτο του βιβλίο φιλοσοφίας με τίτλο Αυθεντικότητα και Αυτονομία: από τη Δημιουργικότητα στην Ελευθερία (Κείμενα 2020) τιμήθηκε με Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Έχουν εκδοθεί τρία βιβλία ποίη­σής του (Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου, Ροές 2009· Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά, α΄ έκδ.: Γαβριηλίδης 2013, β΄ έκδ.: Κείμενα 2021· Ακόμα Βαφτιζόμαστε, Κείμενα 2022), το τρίτο εκ των οποίων ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το δεύτερο εκ των οποίων έχει μεταφραστεί και εκδοθεί στη Γαλλία· δύο βιβλία ανθολογίας ποιημάτων του Georg Trakl (Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς, α΄ έκδ.: Γαβριηλίδης 2011, β΄ έκδ.: Κείμενα 2021) και του Paul Celan (Βόρεια του μέλλοντος, Γαβριηλίδης 2017) σε μετάφρασή του· και τέσσερις συλλογικοί τόμοι δοκιμίων σε επιμέλειά του.

Δραστηριοποιείται επίσης ως Επιστημονικός Διευθυντής στο think-tank ENA, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, διευθυντής στρατηγικής ανάπτυξης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κέρκυρας, και είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ποιήματα, δοκίμια και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα διεθνή περιοδικά, σε ελληνόγλωσσους και ξενόγλωσσους συλλογικούς τόμους, ανθολογίες και πρακτικά συνεδρίων με κριτές. Οργανώνει διαλέξεις και μουσικο-ποιητικές performances σε διάφορα πολιτιστικούς οργανισμούς και φεστιβάλ στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. 

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  Νίκος
Επίθετο:  Ερηνάκης
Εργογραφία: 

1. Νίκος Ερηνάκης, Ακόμα Βαφτιζόμαστε, Αθήνα: Κείμενα, 2022.

 

  1. Νίκος Ερηνάκης, Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά, Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2013, (β’ έκδοση: Κείμενα, 2021).

 

  1. Νίκος Ερηνάκης, Σύντομα ‘Ολα θα Καίγονται και θα Φωτίζουν τα Μάτια σου, Αθήνα: Ροές, 2009.

 

  1. Νίκος Ερηνάκης, Αυθεντικότητα και Αυτονομία: Από τη Δημιουργικότητα στην Ελευθερία, Αθήνα: Εκδόσεις Κείμενα (Σειρά: Φιλοσοφία), 2020.
    1. [Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «ως άριστο αυτοτελές σύγγραμμα για τη φιλοσοφική αντιμετώπιση της ανθρώπινης δραστηριότητας».]

 

  1. Nikos Erinakis, Entre les ombres, trans. Clio Mavroeidakos-Muller, Paris: Desmos, 2018. 

 

  1. Νίκος Ερηνάκης (επιμέλεια, εισαγωγή, συμμετοχή), Εικόνα/Λόγος: Ερευνητικά Ζητήματα και Σύγχρονες Προσεγγίσεις, Αθήνα: Ευρασία/Στιγμός, 2022.

 

  1. Νίκος Ερηνάκης (επιμέλεια, εισαγωγή, συμμετοχή), Contemporary Political Thought & Alternative Policies / Σύγχρονος Πολιτικός Στοχασμός και Εναλλακτικές Πολιτικές, Αθήνα: ΕΝΑ, 2023.

 

  1. Paul Celan: Βόρεια του Μέλλοντος [επίμετρο: George Steiner], εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Νίκος Ερηνάκης, Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2017 (β’ έκδοση: Κείμενα, 2021).

 

  1. Georg Trakl: Σκοτεινή Αγάπη μιας Άγριας Γενιάς [επίμετρο: Μάρτιν Χάιντεγκερ], εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Νίκος Ερηνάκης, Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2011 (β’ έκδοση: Κείμενα, 2021).

 

  1. Eileen Myles, Εύα και άλλα ποιήματα, μετάφραση: Νίκος Ερηνάκης κ.ά., Αθήνα: Αντίποδες, 2022.

Έτος γέννησης:  1988
Τόπος γέννησης:  ΑΘΗΝΑ
Τίτλος αποσπάσματος:  [Επιλογή ποιημάτων από την ποιητική συλλογή «Ακόμα Βαφτιζόμαστε», εκδ. Κείμενα, 2022 και από την ποιητική σύνθεση «Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά», εκδ. Γαβριηλίδης, 2013 (β’ εκδ.: Κείμενα, 2021)]
Κείμενο αποσπάσματος: 

[ακόμα βαφτιζόμαστε]

 

μέρες καλοκαιριού του δύο χιλιάδες δεκαοκτώ

       έναν αιώνα μετά·

                            ακόμα χωρίς δουλειά

 

από το Dalston στο Jericho

                            και πάλι πίσω

μια στη Βαλτετσίου

             και μια γύρω απ’ τη Λουκιανού

 

ανάνθιστος φοράω πάλι μαύρα

            κι αφήνω γένια

 

σας συναντώ ξανά

         επιχειρούμε το θαύμα

                                    στο ασυνεχές

           ανακαλύπτουμε ουλές

 

με δίκαιους φόβους

            σε αυθαίρετους καιρούς και τόπους

 

ανάμεσα στον ήλιο και σε μια ανοιχτή φλέβα

 

το παρελθόν είχε άλλα σχέδια για μας

 

βαφτιζόμαστε

        στις νεραντζιές που ανθίζουν

στους δρόμους του κέντρου

 

                        κρίσης κρήνες

     ποτίστε μας κι άλλο

 

οι κυκλικοί ρυθμοί ακτινοβολούν

 

κι όπως δεν ήταν το πριν γιορτή

           δεν είναι και το τώρα απόγνωση

 

θα υποφέρουμε κι αυτή την ειρήνη

 

ό,τι κόσμος ήταν

κόσμος παραμένει

 

[στην πιο συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής]

 

οι ζωές μας πλέον αντιστοιχούν

σε κάτι που απροσδόκητα πλησιάζει

 

μοιάζει όμορφη μέρα να κρυφτείς

 

βρίσκομαι στους χωρίς εσένα δρόμους

             οι στιγμές σ’ ενέχουν ακόμα

     το πρωινό σε χρειάζεται

 

προσπαθώ να φέρω πίσω

                            όσα δραπέτευσαν

       

 με τη σοφία της ανασφάλειας

                   εισχωρώ σε κάποιο τέλος

 

νιώθω το ένστικτό σου μέσα μου

    με συνοδεύει σε υπολείμματα ονείρων

 

             αφαιρείς τον διάκοσμο

αφήνομαι στην τυραννία της ειλικρίνειας

 

τα πράγματα είναι πιο σκληρά

                           απ’ όσο είμαστε εμείς

 

μεγαλώνω

κι όμως υπάρχουν ακόμα εκείνες οι στιγμές

 

άλλο η ζωή, άλλο η αλήθεια·

άλλο εμείς

 

ας συγκρίνουμε μυθολογίες

                    δίνω ό,τι μπορώ να δώσω

 

συναντηθήκαμε στην πιο

        συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής

 

            θα φύγεις;

ή μήπως σ’ αρέσει ο τρόπος που καίει;

 

              υγρή ροή που συνεπαίρνεις

   θα σε συναντήσω στην έκπληξη

 

εκεί που τίποτα

 δεν πληγώνει πια

 

Ø [Το Πέμπτο Σφυρί]

 

Το ιερό κρύβεται στο νέο

Η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον

 

Διόνυσε περήφανη ευφυΐα

Χτυπάς το πέμπτο σφυρί

                        το πιο ανήσυχο

 

Στο τέλος της λάμψης στην αρχή της ζωής

 

Λέει ο δυνάμει τυφλός

Στον ήδη τυφλό

 

Εγώ που δεν γνώριζα τίποτα τη σταμάτησα

Εγώ με τη σοφία μου μόνο

 

Σαν τα λόγια μοιράρηδων

Που καλούν κουτσούς δαίμονες

 

Βίος-Θάνατος-Βίος

Πόσες άνοιξες έχεις βιώσει

 

107 βήματα

Οργή και μελαγχολία

Αδέσμευτη κοσμογονία

 

Ένας χρυσός κύκλος

 

Και μέσα του μια θάλασσα με πολλά ονόματα

Που δεν θα ’πρεπε να ’χει κανένα

 

Κρύβονται αετός και φίδι

Στα τέσσερα σημεία

 

Ανήκουν στους Κύριους της Αναπνοής

 

Και η εμπειρία της ζωής

Απρόσιτη

 

[Θέλω να σε φιλήσω εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος]

 

Ενθουσιασμένη σε ανακάλυψα

Ανάμεσα σε ψυχές νεκρών να παιχνιδίζουν γύρω σου

 

Κι ένιωσα τη γλώσσα σου στο αίμα μου

 

Όλοι μιλούσαν γι’αυτό το πλεονέκτημα

                                                  που θα μου αποκαλύψεις

 

Πες μου λοιπόν από πού βγαίνουν τόσοι νεκροί

 

Δεν είναι συναίσθημα η μελαγχολία

Είναι τρόπος να υπάρχεις

 

Όπως όταν ξεκουράζεις το πρόσωπο στα γόνατα σου

Και κοιτάς έξω σαν να ακούς το κύμα

Από εκείνη τη θάλασσα που απαρνηθήκαμε

 

Κι αν πάλι βρίσκεις ερωτεύσιμες τις πλάνες

Πόσο λες να μας πονέσει η ελπίδα

 

Αν πρέπει να ταχτώ

Θα ταχτώ στη φαντασία

 

Εδώ που είμαι βρέχει

Κι εσύ είσαι πολύ όμορφη στη φωτογραφία

 

Φέρεις την Kίνηση

Τη μανία του πανικού

 

Μα τον εξεγερμένο έρωτά μας

Απειλεί η αγάπη ακόμα

 

Δεν ξέρουμε να λέμε σ’ αγαπώ

Χωρίς αλάτι στα χείλη

 

Θα ζήσουμε ανάμεσα σε δύο καθρέφτες

 

Tι έχει πάει τόσο λάθος μαζί σου

Για να μου αρέσεις τόσο πολύ

 

Θέλω να σε φιλήσω

Εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος


Διακρίσεις: 

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2022, Πλήρης Υποτροφία Ι.Κ.Υ. για Διδακτορικές Σπουδές, Πλήρης Υποτροφία Πανεπιστημίου Λονδίνου για Μεταπτυχιακές Σπουδές, Βραχεία Λίστα Κρατικού Βραβείου Ποίησης 2023. 


E-mail:  nikos.erinakis@gmail.com