ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ


ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

Ο Γιώργος Ιωάννου (ψευδώνυμο του Γιώργου Σορολόπη) ήταν γιος του Ιωάννη Σορολόπη, υπαλλήλου των σιδηροδρόμων και της γυναίκας του Αθανασίας. Η οικογένειά του κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη από την Ανατολική Θράκη μετά από οικονομική καταστροφή της, και μετά από τον Γιώργο απέκτησε τρία ακόμη παιδιά. Ο Ιωάννου πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου στη Χαλκιδική και την Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (1947-1950), όπου διετέλεσε και βοηθός καθηγητής στην έδρα Αρχαίας Ιστορίας (1954). Από το 1956 και ως το 1971 εργάστηκε ως φιλόλογος σε διάφορα -ιδιωτικά και δημόσια- σχολεία της Ελλάδας και στη Βεγγάζη της Λιβύης. Το 1971 μετατέθηκε σε αθηναϊκό γυμνάσιο και λίγο αργότερα στο Υπουργείο Παιδείας, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Από το 1978 ως το 1982 κυκλοφόρησε το περιοδικό Φυλλάδιο με δική του επιμέλεια και συγγραφή κειμένων. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας σημειώθηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή Ηλιοτρόπια. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο, το χρονογράφημα, τις μεταφράσεις αρχαιοελληνικών κειμένων και τη λαογραφία. Πήρε μέρος σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και δημοσίευσε κείμενά του στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο. Πέθανε από μετεγχειρητική επιπλοκή στην Αθήνα σε ηλικία πενηνταοχτώ χρόνων. Κηδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Το έργο του Γιώργου Ιωάννου τοποθετείται στη μεταπολεμική ελληνική λογοτεχνία και πηγάζει από τις προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα από την εποχή της γερμανικής κατοχής, της εθνικής αντίστασης και του εμφυλίου στην Ελλάδα. Στην πεζογραφία του, από την οποία έγινε κυρίως γνωστός, απεικονίζεται μέσω της μονομερούς αφήγησης και του εσωτερικού υποβλητικού λόγου του μια ολόκληρη εποχή (από τη γερμανική κατοχή ως τη μεταπολίτευση και την μετέπειτα περίοδο) που σφράγισε τη νεοελληνική ιστορία. Το ποιητικό του έργο, έντονα ερωτικό, τοποθετείται στην ομάδα του Κύκλου του περ. Διαγώνιος, ενός από τα σημαντικότερα μεταπολεμικά λογοτεχνικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης και στο οποίο ο Ιωάννου υπήρξε βασικός συνεργάτης.

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΓΙΩΡΓΟΣ
Επίθετο:  ΙΩΑΝΝΟΥ
Εργογραφία: 

Ενδεικτική Βιβλιογραφία
 

Βλ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΝΗΜΕΣ ΕΤΑΙΡΩΝ


• Αράγης Γιώργος, «Γιώργος Ιωάννου», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ‘67 Γ΄, σ. 150-225, Σοκόλης 1988.
• Αράγης Γιώργος, Γιώργος Ιωάννου· Στοιχεία προσωπογραφίας, Εταιρεία Συγγραφέων 1988.
• Αράγης Γιώργος, «Τα χρονογραφήματα του Γ. Ιωάννου», Γράμματα και Τέχνες 61, 1987 (τώρα και στον τόμο Ασκήσεις κριτικής, σ. 77-90, Σοκόλης 1990)
• Δάλλας Γιάννης, «Η αποκατάσταση του θέματος στην πεζογραφία του Γιώργου Ιωάννου», Δοκιμασία 7, 5-6/1974, σ.158.
• Δέλιος Γιώργος, «Γιώργου Ιωάννου: Για ένα φιλότιμο», Νέα Πορεία 117-118 (Θεσσαλονίκη), 1964, σ.304.
• Διοσκουρίδης Βασίλης, «Γιώργος Ιωάννου · Στοιχεία της πεζογραφίας του», Η λέξη 39, 11/1984, σ.759.
• Δρακονταειδής Φ.Δ., «Γιώργος Ιωάννου: Επιτάφιος θρήνος (πεζογραφήματα», Η λέξη 2, 2/1981, σ.135-136.
• Καζαντζής Τόλης, «Ιωάννου Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4, Εκδοτική Αθηνών 1985.
• Κοκόλης Ξ.Α., Δώδεκα ποιητές, Θεσσαλονίκη 1930 -1960. Θεσσαλονίκη, Εγνατία 1979.
• Κοτζιάς Αλέξανδρος, «Γιώργου Ιωάννου: Για ένα φιλότιμο», Μεσημβρινή,  22/1/1965.
• Κοτζιάς Αλέξανδρος, «Γιώργου Ιωάννου: Η σαρκοφάγος», Η Συνέχεια 1, 3/1973, σ. 38.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Γιώργος Ιωάννου», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας οδηγός, σ. 99-100, Πατάκης 1995.
• Λάζαρης Νίκος, «Το μούδιασμα του φόβου · Σημειώσεις πάνω στην ποίηση του Γιώργου Ιωάννου», Πλανόδιον 7, Καλοκαίρι 1988, σ. 382-386.
• Μερακλής Μ.Γ., Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία (1945-1970) ΙΙ · Πεζογραφία, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινίδης 1970.
• Μηλιώνης Χριστόφορος, «Γιώργου Ιωάννου, 13-12-43», Με το νήμα της Αριάδνης· Μεταπολεμική πεζογραφία· Ερμηνεία κειμένων, σ. 115-124, Σοκόλης 1991.
• Μουλλάς Παναγιώτης, «Γιώργου Ιωάννου: Για ένα φιλότιμο», Εποχές 26, 7/1965, σ. 72.
• Μουλλάς Παναγιώτης, «Κριτική της κριτικής ή αυτοκριτική» (σχόλιο του Μουλλά για το παραπάνω νεανικό άρθρο του), Εντευκτήριο 2 (Θεσσαλονίκη), 2/1988, σ. 32.
• Πατσώνης Γιάννης, «Η εσωτερική περιπέτεια στο έργο του Γ. Ιωάννου», Η λέξη 39, 11/1984, σ.765-769.
• Σαρηγιάννης Θ.Δ., Φύλλα Κισσού για τον Γιώργο Ιωάννου· Δοκιμή βιβλιογραφίας Γιώργου Ιωάννου· Μια πρώτη καταγραφή. Θεσσαλονίκη, έκδοση του περιοδικού Γιατί, 1995.
• Σαχίνης Απόστολος, «Γιώργου Ιωάννου: Η σαρκοφάγος», Νέα Πορεία 263-264, 1-2/1977, σ.24.
• Σταματίου Κ., Κριτική για το «Δικό μας αίμα», Τα Νέα, 10/2/1979.
• Σταματίου Κ., Κριτική για τον «Επιτάφιο θρήνο», τα «Κοιτάσματα» και την «Ομόνοια», Τα Νέα, 13/6/1981.
• Σταμέλος Δ., Κριτική για το «Δικό μας αίμα», Ελευθεροτυπία, 8/2/1979.
• Τάχου - Ηλιάδου Σοφία, «Με τον τρόπο του Κ.Π.Καβάφη (διάλογος της πεζογραφίας του Γ. Ιωάννου με την ποίηση του Καβάφη στο επίπεδο της μορφής και της ιδεολογίας)», Πόρφυρας 83 (Κέρκυρα), 10-12/1997, σ.97-104.
• Τσιβιλίκας Κώστας, «Το τελευταίο σενάριο», Εντευκτήριο 2 (Θεσσαλονίκης), 2/1988, σ.17-21.
• Φουσκαρίνης Ανδρέας, «Πεζογράφος του πιθανού», Διαβάζω 80, 2/11/19883, σ. 48-50.
• Χεκίμογλου Βαγγέλης-Καριζώνη-Χεκίμογλου Κατερίνα, «Η σημασία του χώρου στο πεζογραφικό έργο του Γ. Ιωάννου», Εντευκτήριο 2 (Θεσσαλονίκη), 2/1988, σ.25-27.
• Χουζούρη Έλενα, Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου· Περιπλάνηση στο χώρο και το χρόνο, Πατάκης 1995.
• Χουζούρη Έλενα, «Η ποίηση στην πεζογραφία του Γιώργου Ιωάννου», Η λέξη 65, 6/1987, σ. 506-510.
• Χουζούρη Έλενα, «Γιώργος Ιωάννου - Σαν σπόρος αγκαθιού» [εκδ. Ηλέκτρα 2005]
• Zimbone Anna, «Η τεχνική παρουσίασης του ήρωα στα πεζογραφήματα του Γιώργου Ιωάννου (Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα)», Πόρφυρας 66 (Κέρκυρα), 6-10/1993, σ. 7-17.

Συνεντεύξεις - συνομιλίες
• «Γύρω μας αλλάζουν τα πάντα κι εμείς είμαστε τόσο απασχολημένοι…», Διαβάζω 9, 11-12/1977, σ.14-29.
• «Σε β΄ πρόσωπο· Μια συνομιλία του Γιώργου Ιωάννου με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο», Η λέξη 39, 11/1984, σ.805-810.
• «Μονόλογος του Γιώργου Ιωάννου για την ατμόσφαιρα και τη χλωρίδα της Θεσσαλονίκης», Το Δέντρο 17-18, 12/1985, σ. 43-48 (συζήτηση με τον Γιώργο Κορδομενίδη).
• «Το θέμα είναι το δόλωμα για να βγει ο,τι κρύβεται μέσα μας» (το δεύτερο μέρος της παραπάνω συζήτησης με το Γιώργο Κορδομενίδη), Εντευκτήριο 2, 2/1988, σ.33-39.

 

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Ι. Ποίηση

Ηλιοτρόπια. Θεσσαλονίκη, έκδοση του συγγραφέα, 1954.
Τα χίλια δέντρα. Θεσσαλονίκη, έκδοση περ. Διαγώνιος 1963.
Τα χίλια δέντρα και άλλα ποιήματα 1954-1963. Αθήνα, Ερμής 1973.

ΙΙ. Πεζογραφία

Για ένα φιλότιμο· Πεζογραφήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος 1964.
Η σαρκοφάγος· Πεζογραφήματα, Ερμής 1971.
Η μόνη κληρονομιά· Πεζογραφήματα, Ερμής 1974.
Το δικό μας αίμα, Ερμής 1978.
Ομόνοια 1980· Φωτογραφίες Ανδρέας Μπελιάς, Οδυσσέας 1980.
Επιτάφιος θρήνος, Κέδρος 1980.
Κοιτάσματα· Πεζά κείμενα, Ορέστης 1981.
Πολλαπλά κατάγματα, Εστία 1981.
Εφήβων και μη· Διάφορα κείμενα, Κέδρος 1982.
Εύφλεκτη χώρα, Καθημερινή 1982.
Καταπακτή, Γνώση 1982.
Η πρωτεύουσα των προσφύγων, Κέδρος 1984.
Ο Πίκος και η Πίκα (παιδικό παραμύθι), Αθήνα 1986.

ΙΙΙ.Μεταφράσεις


• Ευριπίδη, Ιφιγένεια η εν Ταύροις, Κέδρος 1969.
• Παλατινή ανθολογία · Στράτωνος μούσα παιδική, Κέδρος 1980.

ΙV. Μελέτες - άλλα κείμενα


Δημοτικά τραγούδια της Κυνουρίας. Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περ. Διαγώνιος, 1965.
Τα δημοτικά μας τραγούδια, Ταχυδρόμος 1966.
Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού, Ταχυδρόμος 1966.
Παραλογές, Ερμής 1970.
Καραγκιόζης1-3, Ερμής 1973.
Παραμύθια του λαού μας, Ερμής 1973.
Αλεξάνδρεια 1916· Ημερολόγιο Φίλιππου Δραγούμη, Δωδώνη 1984.
Ο της φύσεως έρως· Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Λαπαθιώτης, Κέδρος 1985.
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής (συνεντεύξεις), Κέδρος 19

V. Θέατρο
Το αυγό της κότας· Θέατρο για παιδιά. Εικονογράφηση Αλέξης Κυριτσόπουλος, Κέδρος 1981.


Έτος γέννησης:  1927-1985
Τόπος γέννησης:  Θεσσαλονίκη
Διακρίσεις: 

Τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1979 για το έργο του Το δικό μας αίμα).