Μυθιστόρημα-συλλογές διηγημάτων

1.     Παραστάσεις κρατῆρος (διηγήματα) 1973

2.     Ἀποσπασματική σχέση (μυθιστόρημα) 1974,1979,1983

3.     Χάλκινος ὕπνος (διηγήματα)

4.     Χί ὁ Λεοντόμορφος (μυθιστόρημα)1986

5.     Ὡρογραφία (διηγήματα)1990,1991

6.     Φρειδερῖκος καί Ἰωάννης (νουβέλα) 1991,2003

7.     Ἠ θητεία (μυθιστόρημα)1994,1996

8.     Τά ἄλση τῆς Περσεφόνης (μυθιστόρημα) 1997

9. Ὁ ἔτυμος λόγος (διηγήματα)1998

10. Ποταμίσιοι ἔρωτες (μυθιστόρημα)2002

11. Θεῶν καί ἀνθρώπων συναντήσεις (ἀφηγήματα)2003

12 .Ὁ Μαῦρος Ἑρμῆς (συγκεντρωτική ἔκδοση τριῶν συλλογῶν: Παραστάσεις κρατῆρος 1973-Ὁ Μαῦρος Ἐρμῆς 1977-Ὁ σχιζοφρενικός θεός 1983, μέ τόν γενικό τίτλο ὁ Μαῦρος Ὀ Ἐρμῆς.)2005

13. Ἡ γυναίκα μέ τό πλοῖο στό κεφάλι (νουβέλα ) 2006

14.Ταραντούλα (μυθιστόρημα) 2008

15. Ἡ Χάρις (μυθιστόρημα) 2000-2009

16. Ὁ ὀνειρόσακκος (διηγήματα) 2012

Δοκίμια

Ἄρθρα γιά τήν καβαφική ποίηση 1974,1975

1.     Δοκίμια (Ἰώβ καί Σίσυφος, ὁ χρόνος τῆς ἐπανάστασης-Ἰβάν  Καραμάζωφ καί Ἰωσήφ Κ. οἱ ἄνθρωποι μέ τήν προϋπαρξιακή ἐνοχή--Ἡ ψυχολογική σκέψη τοῦ Ὀρντίνωφ)1976

2.     Ποιητές καί ἀρχαία Ἑλλάδα (Σικελιανός-Σεφέρης-Παπαδίτσας)1984

3.     Ὁ ἀγαπημένος τοῦ ὄντος( δοκίμια γιά τήν ποίηση τοῦ Δ.Π. Παπαδίτσα) 1984, 2011

4.     Φυσιογνωμίες τόπων ( ὁδοιπορικό)1992

5.     Ἐξ Αἰγύπτου (ἅγιοι τῶν Κοπτῶν) (ἄρθρα) 1995

6.     Τό ποικιλόγραφο βιβλίο (ἄρθρα-ὁμιλίες-δοκίμια) 1972-2012

Ἀρχαιογνωστικά

1.     Τά ψυχομαντεῖα καί ὁ ὑποχθόνιος κόσμος τῶν Ἐλλήνων, 2005

2.     Μυθολογικά παράδοξα καί ἕνα διήγημα  2008

3.     Οἱ ἕλληνες παῖδες στήν ἀρχαιότητα 2010

4.     Δαιμονολογία ἤ λόγοι περί δαιμόνων 2012

Ποίηση

Φάθι Ζαρατούστρα

Μεταφράσεις

Ὀρφικοί ὕμνοι (μετάφραση, πρόλογος καί σχόλια, μέ τήν συνεργασία τοῦ Δ.Π.Παπαδίτσα) 1983.1984,1997,2002, κ.ἄ

Ὁμηρικοί ὕμνοι (μετάφραση, εἰσαγωγή καί σχόλια μέ τήν συνεργασία τοῦ Δ.Π. Παπαδίτσα)1985,1997, 2002 κ. ἄ

Νέκυια (λ Ὀδυσσείας) μετάφραση σέ συνεργασία μέ τόν Δ.Π. Παπαδίτσα) 2006

Σημειώσεις ἀπό τό ὑπόγειο τοῦ Φιοντόρ Μ. Ντοστογιέφσκι  μετάφραση ἀπό τά ρωσσικά Ἑλένης Λαδιᾶ μέ τήν συνεργασία τῆς Τατιάνας Ντίκο. Τό ἐπίμετρο εἶναι τῆς Ε.Λ

Ἄλλα ἔργα

Ἡ Ἑλένη Λαδιᾶ τό 1975 εἶχε τήν ἐπιστημονική ἐπιμέλεια τῆς δωδεκάτομης σειρᾶς, πού ἐκδόθηκε (1976) μέ τήν συνεργασία τοῦ Γεωργίου Φέξη καί τοῦ Γεωργίου Λαδιᾶ μέ τόν τίτλο Graecolatina, δηλαδή κείμενα ἀρχαιοελληνικά μέ λατινική μετάφραση καί ἀντιστρόφως. Ἡ σειρά ἐκδόθηκε μέ τό σύστημα τῆς φωτογραφικῆς ἀναπαραγωγῆς ἀπό ἀρχέτυπα τοῦ 16ου καί 17ου αἰώνα.

Γιῶργος Βαλταδῶρος, Ἡ Βιρβιρίτσα καί ἄλλα διηγήματα (εἰσαγωή, ἐπιλογή κειμένων, ὀνομασία τίτλου καί ἐπιμέλεια Ἑλένης Λαδιᾶ) 1989

  Ἡ Αἰμιλία Μπουρίτη, χορογράφος καί εἰκαστική καλλιτέχνις, ἐμπνέεται ἀπό τόν ὕμνο στήν Δήμητρα (μετάφραση Ἐλένης Λαδιᾶ καί Δ. Π. Παπαδίτσα) καί ἀπό τό ἔργο τῆς Ἐλένης Λαδιᾶ ( Ὡρογραφία, Ἡ Χάρις κ, ἄ,) καί δημιουργεῖ χοροθεατρικά δρώμενα πού παρουσιάσθηκαν στήν Ἐλευσίνα τό 2009, 2012 στό φεστιβάλ Αἰσχυλείων Δήμου Ἐλευσίνας. Ἐπίσης ἡ σκηνοθέτις Μίρκα Γεμενζάκη ἐμπνεύσθηκε ἀπό τόν ὁμηρικό ὕμνο στήν Δήμητρα ( μετ. Ἑ. Λαδιᾶ καί Δ.Π.Παπαδίτσα) πού παρουσιάσθηκε κατά τά Αἰσχύλεια στόν ἀρχαιολογικό χῶρο τῆς Ἐλευσίνας στίς 3/9/2009.

Καββαθᾶ 44, Ζωγράφου

Ἀπόσπασμα ἀπό τό διήγημα «’Ὁ ὀνειρόσακκος»τῆς ὁμώνυμης συλλογῆς διηγημάτων, 2012.

«Ὅταν ἄνοιξα τόν ὀνειρόσακκο καί τόν ἔγειρα πρός τό μέρος τοῦ γκρεμνοῦ, ξαφνιάστηκα. Τά περισσότερα ὄνειρα ἦταν ἤδη νεκρά, δέν ἄντεξαν φαίνεται τήν ἔλλειψη ὀξυγόνου, ἐνῶ μιά μκρή ὁμάδα σέ λίγο θά ξεψυχοῦσε. Ἐλάχιστα ἦταν αὐτά, ὅπως τό ταξιδιάρικο τῆς ἐφηβείας καί ἄλλα τῆς ἴδιας πιθανόν ἐποχῆς, πού πέταξαν σάν πουλιά, ξεφεύγοντας ἀπό τήν κόλαση τοῦ γκρεμνοῦ. Τά ἔβλεπα νά χάνονται στόν ἀέρα, δέν εἶχα θλίψη ἀλλά ἤμουν κατάπληκτος μέ τήν ἐμμονή τους. Ποῦ θά πᾶνε; σκέφτηκα μέ κακεντρέχεια, πῶς θά σταθοῦνε μόνα τους χωρίς ἐμένα; λησμονώντας ὁ βλάξ πώς γιά πάμπολλα ἔτη ζοῦσαν ἀνεξάρτητα ἀπό τήν συγκατάθεσή μου.

Ὀ ὀνειρόσακκος εἶχε ἀδειάσει, ὅταν πέταξα τά νεκρά καί ἡμιθανῆ ὄνειρα. Ἕνα βάρος ἔφευγε ἀπό τό στῆθος μου στήν σκέψη πώς τώρα θά ἤμουν ἀπολύτως ἐλεύθερος. Τήν στιγμή ὅμως πού ἑτοιμαζόμουν νά πετάξω καί τόν ὀνειρόσακκο, ἄκουσα ἕναν περίεργο ἦχο. Ἔβαλα τό χέρι μου στόν πάτο τοῦ ὀνειρόσακκου κι ἔπιασα ἕνα ἀρτιγέννητο ὄνειρο. Πότε πρόλαβε νά γεννηθεῖ; ἀναρωτήθηκα, καί ποιᾶς ἐπιμειξίας ἦταν προϊόν;  Δέν ὑπῆρχε ἀκόμη κανένα ἰδίωμά του, τόσο ἐλάχιστο ἦταν. Μόνον ὁ ἦχος πρόδιδε τήν ὕπαρξή του.

Στάθηκα δίβουλος: νά τό πετοῦσα στό γκρεμνό πρίν μεγαλώσει καί προβάλει ἀπαιτήσεις ἤ νά τό κρατοῦσα;»

Ἔχει τιμηθεῖ μέ κρατικό βραβεῖο τό 1981 γιά τόν Χάλκινο ὕπνο (διηγήματα), μέ βραβεῖο Οὐράνη τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν τό 1991 γιά τήν Ὠρογραφία (διηγήματα), βιβλίο πού ἦταν ὑποψήφιο καί  γιά τό εὐρωπαϊκό βραβεῖο τοῦ 1993, καθώς καί μέ κρατικό βραβεῖο τό 2006 γιά τήν Γυναίκα μέ τό πλοῖο στό κεφάλι.