Αύριο κλείνει τριάντα χρόνια πεθαμένος. Είναι στην ακμή του θανάτου του. Σε λίγο μεσήλικας και, μετά, γέρος. Αγωνιά για αυτό που θα ακολουθήσει. Ακούει διάφορα να λέγονται για το περίφημο μετά. Εκείνο όμως που περισσότερο τον κάνει να ριγεί και να φοβάται είναι μήπως γυρίσει στην κόλαση της προηγούμενης ζωής του.
⁂
Τα φυτά έχουν τη δική τους γλώσσα. Που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Κι όμως, όπως τα βλέπεις να γέρνουν το ένα πλάι στ’ άλλο, ν’ ακουμπούν τα μέλη τους και πάλι να χωρίζουν, το νιώθεις καλά πως λόγια αλλάζουν μυστικά, ψιθυριστά, κάποτε ερωτικά.
Οι πραγματικοί τους έρωτες, όμως, εκτυλίσσονται κάτω από το χώμα. Εκεί όπου οι ρίζες δένονται σφιχτά, παθιασμένα, ηδονικά. Ανήκουστα συμπλέγματα και τολμηρά που κανένας δεν μπόρεσε, ποτέ, να μαρτυρήσει.
⁂
Δεμένη στο κατάρτι του πλοίου μια Σειρήνα απολαμβάνει τη θέα των ηλιοψημένων ναυαγών πάνω στο ξερονήσι. Το ξέρει καλά πως, αν οι συντρόφισσές της τη λύσουν, θα καταδικαστεί σε αιώνιο τραγούδι και, το χειρότερο, σε ισόβια ανθρωποφαγία.
|
