ΛΑΪΝΑ, ΜΑΡΙΑ


ΛΑΪΝΑ, ΜΑΡΙΑ

Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Κειμενογράφος σε διαφημιστική Εταιρεία, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων, επιμελήτρια διαλόγων σε τηλεοπτικές σειρές, σεναριογράφος, παραγωγός και επιμελήτρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθηγήτρια ελληνικών σε αμερικανικά κολλέγια στην Ελλάδα.

ΒΙΝΤΕΟ (Βιντεοσκόπηση Χρήστος Κούκης)

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΜΑΡΙΑ
Επίθετο:  ΛΑΪΝΑ
Εργογραφία: 

Ποίηση

Ενηλικίωση, Αθήνα 1968

Επέκεινα, Κέδρος 1970
Αλλαγή τοπίου, Κέδρος 1972
Σημεία στίξεως, Κέδρος 1979, Στιγμή 1991
Δικό της, Κείμενα 1985
Ρόδινος φόβος, Στιγμή 1992, Β΄εκδ. 1994
Εδώ, Καστανιώτης 2003

Ο Κήπος - Όχι εγώ, Καστανιώτης 2005

Μικτή τεχνική, Πατάκης 2012

Ό,τι έγινε, Πατάκη, 2020


Πεζογραφία

Η Εφτάψυχη, διήγημα, τομ. Μικρή Ζωολογία, Πατάκης 1998

Φιλαργυρία, διήγημα, τομ. Οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα, Πατάκης, 2000     

Έως θανάτου, διήγημα, Πατάκης  2001,

Πολυδούρη, εφημ. Τα Νέα 2005

Το Νόημα (Κωμωδία-Πράξη πρώτη), Καστανιώτης 2007

Τι ωραία που είναι η ζωή (Διήγημα), Πατάκη, 2020


 

Θέατρο

Ο Κλόουν (θεατρικός μονόλογος), Στιγμή 1985
Η πραγματικότητα είναι πάντα εδώ (τρίπρακτο), Στιγμή 1990
Ένα κλεφτό φιλί (θεατρικός μονόλογος), Aγρα 1996

Το Φαγητό (μονόλογος) Άγρα 1998

Sam Separd, Voices, μετάφραση-διασκευή

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ,  Πρόγραμμα στις παρουσιάσεις του Άλεκτον 2005,  Ιανός 2006

Άπαντα τα θεατρικά, Αιγόκερως 2009

Είμαι εδώ (μονόλογος), περ. Oδός Πανός, 2011

Το δέντρο, 2013, 2η έκδοση, Πατάκη 2022

Λοξοί δρόμοι, Πατάκη, 2022 

 

Παραστάσεις

 Ο Κλόουν πρωτοδιαβάστηκε από τον Δ. N. Μαρωνίτη στο κρατικό ραδιόφωνο τον Δεκέμβριο του 1983 και από τη Μαρία Κατσανδρή στη συνέχεια, παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο Πάτρας το 1991, στο Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών, στο θέατρο  Στούντιο Ιλίσια, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 2004., στο θέατρο του Νικηφόρου Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη, σε θεατρική σκηνή της Καβάλας, και στο θέατρο του Νέου Κόσμου το 2006.
 Η Πραγματικότητα είναι πάντα εδώ παρουσιάστηκε στην Αθήνα από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν τον χειμώνα του 1991.

Το Kλεφτό φιλί παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο θέατρο Φούρνος, 1997, μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα σουηδικά (En snabb kyss, Ariel * SKRIFTER 4,1999)

Οι Φωνές του Sam Separd παίχτηκε στο θέατρο  Μπέτης Αρβανίτη το 1993
Όταν ο Λύκος δεν είναι εδώ διαβάστηκε στο Άλεκτον, Αθήνα 2005 και στον Ιανό Γενάρης 2006,  στο πλαίσιο Θεατρικό Αναλόγιο της Σίσης Παπαθανασίου
 Eίμαι εδώ, διαβάστηκε από τον Στέλιο Μάινα στο θέατρο Σημείο, τον Δεκέμβριο του 2010
Ένα δύο τρία διαβάστηκε στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία  Κοσμά Φουντούκη, στο πλαίσιο Θεατρικό Αναλόγιο της Σίσης Παπαθανασίου, τον Μάιο του 2011
Το Νόημα, αποσπάσματά του παίχτηκαν στο βιβλιοπωλείο Ιανός τον Ιούλη και τον Σεπτέμβρη του 2011 από μαθητές της σχολής της Δήμητρας Χατούπη· παρουσίασή του έγινε στη στέγη του περιοδικού Εντευκτήριο στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη του 2007, και στo Κέντρο Λόγου και Τέχνης 104 στις 3 Μαρτίου του 2008 από τη Μαρία Κατσανδρή και την Κατερίνα Παπαϊακώβου.

 
Κριτική και μελετήματα

Μνήμη και αίσθηση, περ. Εντευκτήριο, 19 Θεσ/ίκη, Ιούνιος 1992

Κριτική για την ποιητική συλλογή της Αλεξάνδρας Πλαστήρα, Σχέδια για να μάθω να υπακούω, περ. O Πολίτης

Κριτική για την ποιητική συλλογή της Βερονίκης Δαλακούρα, Ημέρες Ηδονής, εφημ. Αναγνώστης, 1991

 

 

Μεταφράσεις

    

Έζρα Πάουντ, Η αλφαβήτα της μελέτης, Κέδρος 1974, Ροές 1994

Τ. Σ  Έλιοτ, Για την ποίηση, Γράμματα 1982

Κάθρην Μάνσφηλντ, Μακαριότητα, Γράμματα 1981

Ήντιθ Γουώρτον, Οι Αντίζηλες,,  Γράμματα 1985

Κάθρην Μάνσφηλντ, Οι κόρες του αείμνηστου Συνταγματάρχη, Γράμματα 1985

Σάρλοτ Μπροντέ, Βιλέτ, Σμίλη, 2004,

Σάρλοτ Μπροντέ, Ο Καθηγητής, Σμίλη, 2005

Λιμπρέτα για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ( Μοντεβέρντι, Μότσαρτ, Πέρσελ, Τάβενερ, Μπελλίνι, Ντονιτσέτι, Σενιέ, κ.ά)

Ποίηση της Ήντιθ Σίτγουελ (Sitwell), του Χιου Ώντεν (Αuden) και της Χίλντα Ντούλιτλ (Hilda Doolittle) το 1997, για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Τένεση Γουίλλιαμς, Vieux Carré, Καστανιώτης  2001

Άρθουρ Μίλλερ, Οι γνωριμίες του Κυρίου Πήτερς για το θέατρο Λευτέρη Βογιατζή, θεατρική περίοδος 2001-2002
Πατρίτσια Χάισμιθ, Αυτή η γλυκιά αρρώστια, Μεταίχμιο 2002, 2005

Κάθρην Μάνσφηλντ, Το Γκάρντεν Πάρτι, Σμίλη 2007
Σόμερσετ  Μωμ, Στην κόψη του ξυραφιού, Μελάνι 2009

     

 Φιλολογικές επιμέλειες

Ξένη ποίηση του Εικοστού Αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις) Λωτός 1989, Ελληνικά Γράμματα 2007

Ελληνικό διήγημα (θεματική ανθολόγηση από ομάδα εργασίας του Πανεπιστημίου Αθηνών) Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1994

Η Μαρία Λαϊνά ανθολογεί Νίκο Καχτίτση, Μικρή Κιβωτός, Αθήνα 1985

 
Σενάρια

 Νεκρή Φύση (σκηνοθεσία Πέννυ Παναγιωτοπούλου, σειρά Νέοι Έλληνες Σκηνοθέτες παραγωγή ΕΡΤ 1, 1990 εκτέλεση παραγωγής Παύλος Τάσσιος και Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών)
 Νυχτερινό επεισόδιο (τηλεταινία, από το ομώνυμο διήγημα του Αλέξανδρου Μπάρα, ΕΡΤ 1, σκηνοθεσία Δημήτρης Παναγιωτάτος)
 Μικρά ελληνικά διηγήματα ( ΕΡΤ 1), προβολή 1989 ΕΡΤ 1

Ζωντανό Μουσείο, 1983-4 Σκηνοθεσία Άννα Κεσίσογλου, Παραγωγή -προβολή ΕΡΤ 2
Ελλάδα: Δέκα Ζωγραφικές εποχές, Παραγωγή, ΕΡΤ 2, προβολή 1990-1991,

Συνεργασία σε διαλόγους τηλεοπτικών σειρών. (Το κόκκινο φεγγάρι, MEGA,  Η Προδοσία, MEGA)., Σκηνοθέτης:  Νίκος Κουτελιδάκης

 

Αποσπάσματα από κριτικές

 

Παρακολουθώ το πολύμορφο έργο της Μαρίας Λαϊνά εξαρχής και εξ επαφής, από το 1968 έως σήμερα.
Εκτιμώ πως πρόκειται για πολύ σημαντική λογοτεχνική προσφορά, στο κέντρο της οποίας εντοπίζεται η ποίηση, με έξι ήδη συλλογές.
Ο κύκλος εξάλλου συμπληρώνεται: με έξι θεατρικά έργα (τρίπρακτα, μονόπρακτα, μονολόγους), τα οποία δοκιμάστηκαν επιτυχώς σε θεατρικές παραστάσεις. με δύο δημοσιευμένα και ένα υπό δημοσίευση διηγήματα. με κριτικά μελετήματα, φιλοξενημένα σε έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά. με εξαιρετικές μεταφράσεις, οι οποίες μετέφεραν στη γλώσσα μας σπουδαία κείμενα (ποιητικά, θεατρικά, δοκιμιακά), της ευρωπαϊκής και αμερικανικής λογοτεχνίας. τέλος, με ανθολόγια και φιλολογικές επιμέλειες, που μαρτυρούν ευαίσθητες και εύστοχες επιλογές.
Τούτο σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με έργο αξιόλογο τόσο από ποιοτική όσο και από ποσοτική άποψη. έργο καταξιωμένο και επικυρωμένο και με το πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης για τη συλλογή "Ρόδινος Φόβος" (1993).
Στον βαθμό που ελέγχω τη λογοτεχνική μας παραγωγή (πρωτότυπη και μεταφραστική), είμαι βέβαιος ότι η περίπτωση της Μαρίας Λαϊνά καταφανώς εξέχει, συγκριτικώς και απολύτως, στα τελευταία τριάντα χρόνια, υπερβαίνοντας ασφαλώς τον μέσο όρο. Τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την υπεροχή αυτή, κωδικοποιημένα με απόλυτη συντομία, είναι τα εξής:
Καλλιέργεια εις βάθος μιας προσωπικής ποιητικής ευαισθησίας, η οποία κάθε φορά αποστάζεται με βασανιστικό τρόπο, προτού βρει την έκφρασή της.
Αφομοίωση των λογοτεχνικών αναζητήσεων του 19ου και του 20ου αιώνα, όπου παντελώς αποφεύγονται η αντιγραφική μίμηση αλλά και η ενοχλητική επίδειξη.
Ανθρωπογνωστική αγωνία και συμπάθεια, που υποστηρίζονται από γνήσιες εμπειρίες, προσωπικές και συλλογικές.
Τέλος, βαθύτερη και ευρύτερη αντίληψη για την ποίηση, που δεν περιορίζει την άσκησή της αποκλειστικώς και μόνον σε ποιήματα, αλλά διηθείται και σε άλλα είδη λόγου.
Με δύο λόγια η Μαρία Λαϊνά συστήνει επαξίως τη λογοτεχνία του καιρού μας.

Δημήτρης Μαρωνίτης, καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Παν/μίου θεσσαλονίκης

 

Επέκεινα. Αθήνα, Κέδρος, 1970

Είμαστε μέσα στο άνθισμα της νιότης μας, η νόηση και η αγνότητα αστράφτουν στα μάτια μας, μέσα μας αναδεύονται απόλυτες αξίες, το αίσθημά μας από τα πάντα, είναι η αιωνιότητα. Είμαστε φως και ζούμε μέσα στο άπειρο φως. Τότε, άξαφνα, μας πλήττει ο θάνατος - αυτός ο μυστηριακός και απροσδόκητος συνήθως επισκέπτης, που έρχεται για να "αφαιρέσει". Τότε, ανοίγεται μέσα μας ένας καινούργιος κόσμος. Ο "επέκεινα κόσμος". Αυτός που πάσχισε να τον εξερευνήσει η νέα Μαρία Λαϊνά, στη συλλογή της "Επέκεινα" και με την ποιητική συσκευή, να φωτογραφίσει κάποιες γωνίες του. Καθώς κρατάει την πρωτόπλαστη ποιητική της συσκευή, το χέρι της τρέμει από συγκίνηση, η ψυχή της είναι ένα αλαφροκυμάτισμα πόνου, μια αγωνιώδης επίκληση για την επιστροφή του κεκοιμημένου. Στο ενεργητικό της Λαϊνά είναι ότι δεν αφέθηκε στην πλημμύρα των λόγων που την έπνιγαν, αλλά με κάποια, ηρεμία τεχνική, να πούμε, προσπάθησε να κάνει αυτά τα λόγια, μια σύνθεση από τέσσερα μέρη. Κι επίσης, ότι δεν χρησιμοποίησε - αυτό πρός παντός - έτοιμες ποιητικές εκφράσεις, αγορασμένες από άλλους, για να συνθέσει ποιητικά τις πικρές της από τον θάνατο εμπειρίες. Το νεαρό ποιητικό της υπέδαφος, φαίνεται να διαθέτει δικά του ορυκτά και η αίσθηση της ζωής που δυνατά και φωτεινά την κατέχει, της επέτρεψε να γράψει στίχους αξιόλογους…

Ανδρέας Καραντώνης, κριτικός λογοτεχνίας Περιοδικό ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 26-4-1970


Αλλαγή τοπίου. Αθήνα, Κέδρος, 1972 Σελ. 48

Αν με την "Ενηλικίωση", η Μαρία Λαϊνά περνάει τις πύλες της ποίησης, στην "Αλλαγή Τοπίου" (1975) παρακολουθούμε την άνοδό της στους αναβαθμούς της ποιότητάς της. Αυτή τη φορά, ολότελα εικαστικά, μας δίνει τη συγκίνησή της μέσα από εικόνες, που στο βάθος δεν είναι παρά κάποιες παλλόμενες, ζεστές, πολύχρωμες επιφάνειες…
Σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου, λίγο -πολύ, αυτή η ποίηση κινείται στις ίδιες κλίμακες και διαποτίζεται από την ίδια υπαρξιακή αγωνία. Από τα πιο αξιοσημείωτα δείγματά της στον τόπο μας είναι η ποίηση της Μαρίας Λαϊνά.

Τάκης Μενδράκος, κριτικός λογοτεχνίας, Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Νο 586, 25-10-1979


Σημεία Στίξεως. Κέδρος, 1979. Στιγμή, 1991. Σελ. 56

Η προσφερόμενη αξία της συλλογής είναι η σιωπή ως ήχος, ως αντίλαλος εκείνου που διαχέεται στο καθημερινό, ως εξορκισμός της ασυνέχειας… Διατηρεί ως στίγμα εκείνη τη ρηξικέλευθη παρουσία του Μπέκετ να ανατρέπει τη σύγχρονη αντιληπτικότητα άλλοτε κραυγαλέα και άλλοτε ψιθυριστά. Ποιήτρια τοποθετούμενη στο ρεύμα του Ιρλανδού, φορτισμένη απ' όσο γνωρίζει και διαισθάνεται (δια των στίχων της) αποδελτιώνει τη φόρτιση μετασχηματίζοντάς την σε ποιητική δυνατότητα.
Η ένταση της επίδρασης του ανατρεπτικού ύφους και νοήματος του Μπέκετ παραμένει πρωταγωνιστική, προκαλώντας μια νέα ελληνική ομιλία…

Χρήστος Ηλιόπουλος, Περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ Νο 302, 6-1-1993


Δικό της. Αθήνα, Κείμενα, 1985. Σελ. 88


…Στο έργο της "Δικό της", το σημαντικότερο τμήμα των αναπτύξεων απαρτίζουν οι διαδοχικές φάσεις της ερωτικής ζωής μιας διαρκώς ανικανοποίητης γυναίκας, που δε θα διστάσει τελικά, ν' αναζητήσει την εκπλήρωση των επιθυμιών της στο ίδιο το άτομό της, στο ίδιο το φύλο της. Στις οκτώ μικρές ενότητες των σύντομων, τετράστιχων συνήθως, ποιημάτων της συλλογής αυτής, η Μαρία Λαϊνά θα τολμήσει να περιγράψει, λακωνικά και διακριτικά συνάμα, όλα εκείνα τα κρίσιμα καθοριστικά συμβάντα της ζωής, που σηματοδοτούν μια πορεία προς το ιδεώδες της πλήρους ηδονής…
Η λεπτή φαντασία της, τα λιτά της σχεδιάσματα, η έμφυτη κλίση της για την ακριβολογία και την αναζήτηση του ουσιώδους και φυσικά η μεγάλη ικανότητα αφαίρεσης που διαθέτει, την έχουν καθιερώσει στις συνειδήσεις των φίλων της καλής ποίησης ως μία απ΄ τις αυθεντικότερες ποιήτριες της εποχής μας…

Γιώργος Βέης, ποιητής, περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ, Νο 140, 26-3-1986


Ρόδινος Φόβος. Αθήνα, Στιγμή, 1992, 1994 Σελ. 80

Χαρακτηριστική η περίπτωση της Μαρίας Λαϊνά, η οποία με το καινούργιο βιβλίο της οξύνει το μέταλλο της φωνής της και δημιουργεί έναν καθαρά προσωπικό χώρο, όπου κυριαρχούν οι ευρείες, ανοιχτές επιφάνειες, φωτισμένες από άδηλες ή έμμεσες και πάντως καλά κρυμμένες πηγές. Η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας, για να θυμηθούμε τον διάσημο ορισμό του Ρίτσαρντς για την ποίηση, περνάει εν προκειμένω σε ένα προωθημένο στάδιο εκλέπτυνσης και αφαίρεσης, με τεταμένες όλες τις κεραίες όχι μόνον του λόγου αλλά και των αισθήσεων…
Αξίζει, πιστεύω, τον κόπο να το πούμε χωρίς επιφυλάξεις. Ο "Ρόδινος φόβος" βρίσκει τη Μαρία Λαϊνά σε μια από τις καλύτερες ώρες της: κατασταλαγμένη, γόνιμη, απαλλαγμένη από τις συμβάσεις των μέσων όρων και, το κυριότερο, δραστικά προσιτή και οικεία.

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, κριτικός λογοτεχνίας, εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 24-3-1993


Η πραγματικότητα είναι εδώ. Στιγμή 1990 Σελ. 80

"Στο έργο, "Η πραγματικότητα είναι εδώ" δεν υπάρχει αρχή - μέσον - τέλος. Τα πράγματα γίνονται τι στιγμή που γίνονται. Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να επικοινωνήσουν. Η επικοινωνία γίνεται μέσω εικόνων. Λέξεις και καταστάσεις παίρνουν άλλη διάσταση. Περίεργο και δυσδιάκριτο αλλά παράλληλα απλό και ευδιάκριτο. Ποιητικό και όχι ποιητικίζον. Απλό και αληθινό. Ένα έργο, που απαιτεί απ' το θεατή μία έφεση να προσεγγίσει κάτι πιο ποιητικό, πιο αληθινό, τελικά πιο ανθρώπινο. Ένα θεατή, που να μπορεί να ευαισθητοποιηθεί, να μπορεί να εισχωρήσει μέσα στη μαγεία, να συμμετέχει …

Μίμης Κουγιουμτζής, σκηνοθέτης, ηθοποιός, εφημ. ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, 13-12-1990


Ο υπερβατικός και ερμητικός λόγος της Λαϊνά, κράμα κυριολεξίας και μεταφορικής διατύπωσης, συντονίζεται άριστα τόσο με το θέμα της Γυναίκας που περιπλανάται στο απάτητο πεδίο μιας διαφορετικής, αναπάντεχης επικοινωνίας όσο και με το εγχείρημα ενός ποιητικού θεάτρου. Η γραφή της Λαϊνά, μακριά από τα σίγουρα πρότυπα του φυσικού διαλόγου, της ρεαλιστικής αναπαράστασης, της ιστορίας με πλοκή και έκβαση, αλλά και έξω από το πλαίσιο μιας ιδεοκρατούμενης σκηνής, μορφοποιείται και εκτίθεται ως θέατρο της άμεσης γλωσσικής εμπειρίας. Οι λέξεις δεν περιγράφουν ψυχολογικές καταστάσεις, ούτε επεξηγούν τα διαδραματιζόμενα. Είναι οι ίδιες ένα συμβάν σε εξέλιξη και για τον θεατή που καλείται να τις αισθανθεί, να τις εγγράψει εντός του όμοιες με εικόνες, είναι το ισοδύναμο του ποιητικού λόγου ταυτισμένου στο έργο με τον δραματικό.

Ελένη Βαροπούλου, θεατρολόγος, εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 3-1-1991


Ένα κλεφτό φιλί. Αθήνα, Άγρα, 1996.

"Ένα κλεφτό φιλί". Ήτοι ένας συναρπαστικός "ποιητικός" μονόλογος της διακριτικής και ολιγογράφου, αλλά σπουδαίας ποιήτριας Μαρίας Λαϊνά, που πρόσφατα εξέδωσαν οι εκδόσεις "Άγρα". Ένας άντρας μοναχικός, ένας έρωτας (που μπορεί να μην υπήρξε), ένα ατύχημα (που μπορεί να μην ήταν ατύχημα ή που μπορεί και να μην έγινε ποτέ) και μια "γεύση καραμέλας" που "στάθηκε στον λαιμό" του άντρα. Κάτι σαν με άρωμα από μια παλιά ταινία του '70 - τα "Γεγονότα της ζωής" του Κλοντ Σοτέ. Και ένα σφιχτό κείμενο-διαμάντι που αν ανεβαζότανε στη Γερμανία ή στη Γαλλία ή στην Αγγλία σε ένα μήνα θα το έπαιζαν όλοι οι σπουδαίοι ηθοποιοί στα θέατρα όλων των πόλεων της χώρας…

Γιώργος Δ. Σαρηγιάννης, δημοσιογράφος, εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 10-4-1997


Το Φαγητό. Αθήνα, Άγρα, 1998

Μπορεί το φαγητό να είναι το κεντρικό θέμα στον ασθματικό και πυρετικό - κάποτε παραληρηματικό - μονόλογο του ήρωα της Λαϊνά, αλλά κεντρική ιδέα του είναι η αχορτασιά. Σε ένα περίκλειστο, ανθρωποφοβικό σύμπαν, όπου ο σχεδόν αυτιστικός αυτός χαρακτήρας στοχάζεται πάνω στην τέχνη του φαγητού και τις κοινωνικές προεκτάσεις του, τα πράγματα, οι καταστάσεις, τα συναισθήματα κινούνται στην αχλή του αβέβαιου και του απατηλού. Στο τέλος, συγχέονται μεταξύ τους, για να μεταβληθούν, μια στιγμή αργότερα, στο αντίθετό τους…
Πλημμυρισμένο έναν ιδιότυπο αισθησιασμό, μπολιασμένο με τη νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης, χρωματισμένο με τον σαδισμό και τον μαζοχισμό της ύπαρξης, απειλούμενο διαρκώς να εκτροχιαστεί στην τρέλα, περιγράφει την condition humaine, έτσι όπως ήταν και παραμένει απαράλλαχτη μέσα στους αιώνες…

Δημήτρης Χουλιαράκης, ποιητής, εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 3-1-1999

...Σπάνια η καταγραφή της αίσθησης της μοναξιάς και η "αναπόφευκτη" καταδίκη σε αυτήν ευτύχησε να δοθεί με τόση απλότητα και σοφία (σεβασμός στη λογική), δημιουργώντας παράλληλα μια ξέφρενη αλληλουχία φανταστικών γεγονότων (αποδοχή της βαρβαρότητας που κρύβουμε μέσα μας)…

Οι μονόλογοι - μονόπρακτα της Μ.Λ. έχουν μία πρώτου βαθμού συγγένεια ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο με τα γραπτά του Σάμουελ Μπέκετ. Η ποιητική γραφή και η αχαλίνωτη φαντασία, η περιγραφή ξένων συνηθειών και των συνηθειών ενός ξένου, η αργή εξέλιξη της ιστορίας που αφήνει πλήθος από ερωτήματα, θυμίζουν τις απλές όσο και εφιαλτικές αφηγήσεις του Μπέκετ όπου λύση δεν δίνεται, όπου οι ανθρώπινοι δεσμοί λύνονται γιατί η ανθρώπινη επικοινωνία πάσχει…

Βερονίκη Δαλακούρα, ποιήτρια, εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17-11-1998

 

¨Ένα πλήρες, πυκνό, σύνθετο, καλώς οργανωμένο νοηματικό σύστημα, που αποδίδει ακριβώς την έννοια του δημιουργικού λόγου.

Άλκηστη Σουλογιάννη, περ. Διαβάζω, τευχ. 396, Μάιος 1999

 

Οι μονόλογοι – μονόπρακτα της Μ.Λ.– έχουν μια πρώτου βαθμού συγγένεια ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο με τα γραπτά του Σάμιουελ Μπέκετ. ..

Σπάνια η καταγραφή της αίσθησης της μοναξιάς και η « αναπόφευκτη» καταδίκη σ’ αυτήν ευτύχησε να δοθεί με τόση απλότητα και σοφία (σεβασμός στη λογική), δημιουργώντας παράλληλα μια ξέφρενη αλληλουχία φανταστικών γεγονότων (αποδοχή της βαρβαρότητας που κρύβουμε μέσα μας)

Βερονίκη Δαλακούρα, Η Καθημερινή, Τρίτη 17 Νοεμβρίου 1998

 

Ενδεικτικές ξένες εκδόσεις

 

Twenty Contemporary Greek Poets, Dinos Siotis and John Chioles, Editors, Wire Press, San Francisco, 1979

Ten Women Poets of Greece, Dinos Siotis, Editor,  Wire Press, San Francisco, 1982

Nυeve Poemas, Miguel Gómez Ediciones, Espagna (ISBN  84–88326–40–8)

En snabb kyss,  ARIEL● SKRIFTER , 1999 (ISBN 91 88820 70 X ISBN 403 –8137), σ. 53

Poèmes, Les Cahiers du Confluent, B. P. 54 Montereau, Cedex, France, 1986 (ISBN  2–904973 –23–0).

Nueve Maneras de Mirar El Cielo (Ανθολογία Ελληνικής Ποίησης), Miguel Gómez Ediciones, Malaga, (ISBN 84–88326–21–1)
Karen Van Dyck,
The Rehearsal of Misunderstanding. Three Collections by Contemporry Greek Women Poets, Wesleyan University Press, Hanover ( ISBN 0–8195–6333–1) 1998
Und ich, die nur wollte, ich, Griechische Lyrikerinnen der Moderne, Romiosini Verlag, Kõln, (ISBN 3  –923728–69–7), Zeitschrift fur Literatur, 4, Neue Sirene, München,1995, (ISBN 0945–9995)

Kamen’  Rivista di poesia e filosofia, Anno XI – n.20 –Giugno 2002, Poesia/ Maria Laina


 


Διεύθυνση: 

Τυδέως 5α,
116 35 Αθήνα


Έτος γέννησης:  1947
Τόπος γέννησης:  Πάτρα
Τίτλος αποσπάσματος:  ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Κείμενο αποσπάσματος: 


Διακρίσεις: 

Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1993 για το έργο της Ρόδινος φόβος

1995: Βραβείο της πόλης του Μονάχου για τη μετάφραση στα γερμανικά του Ρόδινος φόβoς από την Dadie Sideri Speck

Βραβείο Καβάφη 1996 (το μοιράστηκε με τον ποιητή Γ. Μαρκόπουλο)

1998: Βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄  Προγράμματος

2014: Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών

2021: Βραβείο του Αναγνώστη για το «Ό,τι έγινε»

 


E-mail:  marialaina9@gmail.com lainamar@cyta.gr