ΓΡΙΒΑ, ΑΝΝΑ


ΓΡΙΒΑ, ΑΝΝΑ

Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και Επιστήμες και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, με αντικείμενο την αναγεννησιακή ποίηση, και μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Τμήματος Φιλολογίας (Παν/μιο Πελοποννήσου). Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, σε περιοδικά, ανθολογίες και αυτοτελείς τόμους. Μεταφράζει ιταλική λογοτεχνία, με έμφαση στην αναγεννησιακή περίοδο. Η μετάφρασή της στα ποιήματα της Laura Battiferra τιμήθηκε το 2020 από το Ιταλικό Ινστιτούτο της Αθήνας στο πλαίσιο των Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Ασχολείται ερευνητικά με την αρχαία γραμματεία και την πρόσληψή της στην Ιταλική Αναγέννηση. Έχει διδάξει Δημιουργική Γραφή στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και σε εργαστήρια εκδοτικών οίκων. Είναι εκπαιδεύτρια στο πρόγραμμα e-learning του ΕΚΠΑ «Δημιουργική Γραφή: Ποιητικός Λόγος».

 

 

 

 

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  Άννα
Επίθετο:  Γρίβα
Εργογραφία: 

Ποίηση

«Δαιμόνιοι», Μελάνι, 2020 (Βραβείο «Γ. Αθάνας» της Ακαδημίας Αθηνών)

«Σκοτεινή κλωστή δεμένη», Γαβριηλίδης, 2017

«Έτσι είναι τα πουλιά», Γαβριηλίδης, 2015

«Οι μέρες που ήμασταν άγριοι», Γαβριηλίδης, 2012

«Η φωνή του σκοτωμένου», Χαραμάδα, 2010

 

Διηγήματα

«Τα ζώα θεοί», Κίχλη, 2021

 

Ιστορικά μυθιστορήματα

«Η Ελληνίδα σκλάβα», Μελάνι, 2022

«Εξόριστες Βασίλισσες», Μελάνι, 2021

 

Μελέτες – Μονογραφίες

«Αφροδίτες: Όψεις και λατρείες της θεάς Αφροδίτης κατά τα αρχαϊκά χρόνια με οδηγό τη Σαπφώ», Σμίλη, 2022

«Πλάτωνος “Παρμενίδης”, Οντολογία του ενός στην πλατωνική θεωρία των ιδεών», Ζήτρος, 2021 (μαζί με τον Μάρκο Δενδρινό)


Διεύθυνση: 

annagriva@hotmail.com

Website: https://www.epistemeacademy.org/annagriva/


Τίτλος αποσπάσματος:  από τη συλλογή «Δαιμόνιοι», Μελάνι, 2020
Κείμενο αποσπάσματος: 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ DANTE ALIGHIERI ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

 

Δεν άκουγε πια φωνές

ούτε και βήματα

η αγορά έξω απ’ την πόρτα του

σαν να βουβάθηκε

στ’ αυτιά του μόνο έφτανε

το μέγα κύμα

που απλωνόταν και τον κρήμνιζε

στον σκοτεινό βυθό

 

τότε ήταν που είδε

μια δίνη πολύχρωμη

τη Φλωρεντία με ανοιξιάτικα χρώματα

παπαρούνες και μέλισσες

να συλλέγουν τη γύρη

κι εκείνος παιδί

ξαπλωμένος στη χλόη

χωρίς υπόνοια της κόλασης

χωρίς οσμή της Βεατρίκης

μονάχα με μιαν άγραφη

βουβή ανησυχία

για όσα περνούν μέσα απ’ την ύλη

και μένουν πάντα άπιαστα.

 

1431

 

Η ΙΩΑΝΝΑ ΤΗΣ ΛΩΡΑΙΝΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ

 

Απ’ τη σχισμή του τοίχου

τρύπωσε μια λιβελούλα

κι όταν εστάθη στα μαλλιά της

εκείνη φώναξε

πως ήρθε ο άγγελός της

κι όλοι οι φρουροί γελάσανε

γιατί φαντάζονταν

έναν μεγάλο άγγελο

με ανοιχτά περήφανα φτερά

 

τότε το έντομο την πήρε στη ράχη του

κι άρχισαν κι οι δυο ν’ αστράφτουν

και έτσι πιασμένες

φέρνανε γύρους το κελί

πετούσαν αμέριμνες

στο μικρό διάστημα

που τους απέμεινε

να ονομάζουν ουρανό.

 

421 μ. Χ.

 

Η ΣΤΕΨΗ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ

 

Όλοι τη βλέπαν σκεπτική

κι έκριναν πως έφταιγε

η βοή του κόσμου.

Μα εκείνη τίποτα δεν άκουγε

μονάχα στο μυαλό της

μια σκέψη τριγυρνούσε:

κακώς πως άφησε

την πόλη της Αθήνας

με τις σχολές

τις συζητήσεις

και το άγιο φως.

Κακώς.

 

Πού να βρει τώρα θυμιάματα

από φρούτα ευωδιαστά

πού να βρει αγάλματα θεών

με ωραίες κνήμες και λαγόνια;

 

Κακώς άφησε πίσω την Αθήνα.

Τώρα θα σκύβει στους σταυρούς

και θα προσεύχεται.

Και προπαντός μην ξεχαστεί

κι αφήσει έκθετες τις φτέρνες της

μην και φανεί

που είναι απόγονος αυτή

του Αχιλλέα.


E-mail:  annagriva@hotmail.com
Website:  https://www.epistemeacademy.org/annagriva/