| Εργογραφία: |
Ποίηση
Ποιήματα, Αθήνα, 1952
Έρεβος, Αθήνα, 1956, Β΄εκδ. Στιγμή, 1990
Ερήμην, Αθήνα, 1958, Β΄εκδ. Στιγμή, 1990
Επί τα ίχνη, Φέξης, 1963, Β΄εκδ. Στιγμή, 1989
Το λίγο του κόσμου, Αθήνα, 1971, Β΄έκδ. Νεφέλη, 1983, Γ΄εκδ. Στιγμή, 1990
Το Τελευταίο Σώμα μου, Κείμενα 1981, Β΄εκδ. Στιγμή, 1989
Χαίρε ποτέ, Στιγμή, 1988 (Γ΄εκδ.)
Η εφηβεία της Λήθης, Στιγμή, 1996 (Γ΄εκδ.)
Eνός λεπτού μαζί, Ίκαρος 1999 (Β΄ έκδοση)
Συγκεντρωτικός τόμος, Ίκαρος 1998
Ήχος απομακρύνσεων, Ίκαρος 2001
Ο φιλοπαίγμων μύθος, Ίκαρος 2003
Χλόη θερμοκηπίου, Ίκαρος 2005
Ποιήματα, Ίκαρος 2005
Εκτός σχεδίου, Ίκαρος 2005
Συνάντηση, Ίκαρος 2007
Έρανος σκέψεων για την ανέγερση τίτλου υπέρ της αστέγου αυτής ομιλίας, Ίκαρος 2009
Τα εύρετρα, Ίκαρος 2010
Πέρασα, Ίκαρος 2010
Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, Ίκαρος 2013
Human and More than Human: The Problematics of Lyric Poetry, Ancient and Modern, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη 2014
Δημόσιος καιρός, Ίκαρος 2014
Άνω τελεία, Ίκαρος 2016
Συλλεκτικό ημερολόγιο 2017, Φαίνετ' απ' τη ζωή μου ζωή πέρασε κάποτε, Άγκυρα 2016
Μεταφράσεις έργων της σε ξένες γλώσσες
Ανθολογία ποιημάτων (από το Χαίρε Ποτέ και την Εφηβεία της Λήθης) Μτφρ. David Gonolly, Ed. Nostos, ΗΠΑ.
Ποιήματα (από Το Τελευταίο Σώμα μου) Μτφρ. M. Volcovitch, ed. Cahers Grecs.
Ανθολογία ποιημάτων (από Το λίγο του κόσμου και από άλλες συλλο-γές). Μτφρ. Martine Plateau, Ed. Orphee-La Difference.
Ανθολογία ποιημάτων από όλες τις συλλογές έως και την Εφηβεία της Λήθης (Μετάφραση υπό Ηaekan Edgren, εκδ. οίκος Ellerwtroems - Σουηδία.
Στα σουηδικά επίσης μεταφράστηκε η Εφηβεία της Λήθης υπό του Ingemar Rhedin - Εκδόσεις Axion.
Ανθολογία από 31 ποιήματα απ'όλες τις συλλογές, μετάφραση Νίνας Αγγελίδη και Carlos Spinedi - ισπανικά - εκδ. Nuevohacer-Grupo Editor Latinoamericano.
|
| Κείμενο αποσπάσματος: |
ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ
Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη σωπαίνει
-έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωϊας
σε ό,τι έχει πεθάνει.
Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
Φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;
Θα πεις
και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.
ΓΑΣ ΟΜΦΑΛΟΣ
ΙΙΙ
Αναστηλώνεται Νοέμβρης των Δελφών.
Απόβροχο στις μετώπες της απορρόφησής του.
Σύννεφα που δεν θα φύγουν μοιράζονται θρόνους.
Ζωφόροι φύλλων κίτρινων κοσμούν
Αντισεισμικά ανάκτορα ανέμων.
Πομπή σκαλοπατιών.
Προπορεύονται οι αρχές του τόπου, σαρκοφάγοι.
Ακολουθούν βασιλείς, προσκυνητές της προφητείας
αρχηγοί πολέμων με δώρα που στέλνει η φιλοδοξία
στους μάντεις της, αιώνες κοιλαράδες βραδυκίνητοι
με τις επαναλήψεις παλλακίδες τους.
Φρουρά της ροής σωματοφύλακες εκατέρωθεν,
σαρκοφάγοι πάλι με τις περικνημίδες τους
-τσουκνίδες και ξερόχορτα.
Καθ' οδόν, στέψη σκέψης
που έκανα για σένα, επ' ανδραγαθία:
με την απουσία σου μεγάλωσες
εξάπλωσες των αφανών τις κτήσεις.
Ταξιθέτριες πέτρες στο θέατρο.
Στη σειρά των επισήμων κάθονται θυμάρια.
Τζαμπατζήδες θεατρόφιλοι βράχοι τριγύρω
κρέμονται σκαρφαλωμένοι στον απόηχο.
Στον κορυφαίο ρόλο της η τραγωδός αυλαία.
Ενθουσιώδους παρακμής χειροκροτήματα,
μπιζάρουν μέλισσες κι άλλα βομβώδη
μελιστάλακτα κεντριά, αιώρησης κάνιστρα
με φρεσκοκομμένες πεταλούδες
ραίνουν την πρωταγωνίστρια ερμηνεία μας.
Ψηλά, από το στάδιο, εξακοντίζονται ιαχές
κύκλοι δρομείς επευφημούνται
νικητής ανακηρύσσεται
ένας ένας που κλείνει.
Επακολουθώ. Στέρνες βωμοί άδυτα θυσιών
υδραγωγεία κινήτρων, η αρχαιότερη Πυθία:
η σαρκοφάγος πάλι. Αλλά η ζωή
τον αποφεύγει τον χρησμό της.
Στάση σκέψης που κάνω για όλες
τις σπασμένες αρτιότητες: "στο κάτω μέρος
μαρμάρινης τρεχούσης γυναικός",
βήμα αβοήθητο ποδιού προς χαμένο σώμα,
μόνο η κουλουριασμένη κίνηση
ανώνυμου νεκρού πολεμιστή
δίπλα σε απόστρατη ασπίδα
και "δούλης νεαράς το σπασμένο κάτοπτρο"
-τώρα πώς θα καλλωπίζεται η υποδούλωση.
Σφιγξ καθρεφτίζει το αναπάντητο.
Καντίνες. Κάτι για το δρόμο. Σάντουιτς,
αναψυκτικά, εμφιαλωμένο λάλον ύδωρ.
Μάρμαρα πάλι, αφιερώματα σε πέτρες
χαραγμένες. Δύσκολα διαβάζω.
Το σκληρό έμαθα πώς χαράζει
αλλά όχι πώς χαράζεται.
Αργά συλλαβίζοντας αναστηλώνω
μόνον τη λέξη ΕΠΤΟΗΘΗ. Μόνο; Όχι και μόνο.
Ακουστό ανά τον κόσμο το Επτοήθη.
Μαντείο.
Γας ομφαλός.
Δελφοί
ΑΝΑΕΡΕΙΠΩΣΗ
ΙΙ
Και
φοβάμαι ακόμη των χεριών μου
το άγγιγμα στις πέτρες τούτες
μην επιτείνει τη φθορά, μην επισπεύδει
των ερειπίων την ερείπωση.
ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ
Πότε με είχες φέρει εδώ
να με ξεναγήσεις στους χρησμούς;
Να ρωτήσω τη μάντιδα Μνήμη.
Ή άλλη, η διπλανή ιέρεια Λήθη,
έχει πολύ κόσμο πνίγεται στη δουλειά
αμάσητα καταπίνει τα καπνώδη φύλλα
των λησμονητέων.
Βρέχει από χτες.
Ό,τι βλέπω απ' το παράθυρο του εστιατορίου
θέλει να χαθεί. Με το ζόρι συγκρατώ αντίκρυ
τους κίονες μην πέσουν της Αθηνάς Προναίας
-να προσέξω όταν θα καθαρογράφω αυτή τη θέα
μη με παρασύρει ο δαίμων της συνήχησης
και γράψω Προνέας. Θα πουν πως ξεναγώ
στα ερείπια καθρέφτη.
Βρέχει. Καταφεύγουν στο εστιατόριο
μεγάλες παρέες θορύβων.
Συντοπίτες, εραστές της ιστορίας, ζευγάρια
Ερωτευμένα -σπουδαστές του μέλλοντός τους
περιηγητικοί συνταξιούχοι,
αναπαλαιωτές της ανίας οικογένειες
σωματεία πρόεδροι ομιλήτριες ανθοδέσμες.
Ρέουν ξένες γλώσσες σε ποτηράκια της δικής μας
ξιφομαχεί με τα μαχαιροπήρουνα η βροχή
καταβροχθίζοντας μερίδες συζητήσεων, μπουκάλια
κρασιού ξελαιμιάζονται να διηγούνται
ανέκδοτα αστεία σπάνε γέλια.
Οι σερβιτόρες εντυπώσεις πηδούν εκστασιασμένες
από τραπέζι σε τραπέζι
κραυγαλέα επιδόρπια παραγγέλνει η συντροφικότης.
Ενώ εγώ σέβομαι - συντρώγω χαμηλόφωνα
με το ένα απολλώνειο κουβέρ μου.
Από τη συλλογή "Η εφηβεία της Λήθης"
ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΣ
Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δω την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Ακούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Είναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Ενώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Ασήκωτες κι αυτές.
Κατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Το πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για τα λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Εκεί δεν έχει διάλεξε. Εκεί με κλειστά τα μάτια.
|
