Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του σπουδαίου Ιταλού ελληνιστή και επίτιμου μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων, Μάριο Βίττι.

Ο Μάριο Βίττι είχε τιμηθεί από την Εταιρεία Συγγραφέων, το 2006, με το βραβείο Διδώ Σωτηρίου για την «Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας» (εκδ. Οδυσσέας). Το βραβείο, το οποίο είχε απονείμει στον βραβευθέντα η ποιήτρια Κική Δημουλά, δίδεται κάθε χρόνο «σε ξένο ή Έλληνα συγγραφέα» για τη συμβολή του στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων - και ο Βίττι υπήρξε ένας κατεξοχήν αφοσιωμένος πρέσβης της ελληνικής λογοτεχνίας σε όλη του τη ζωή.

Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

«Μάς χάρισε, δίπλα σε άλλους άξιους, τη μνήμη. Προσέφερε μια συγκροτημένη, καίρια και αυθεντική ερμηνεία του λογοτεχνικού φαινομένου στη χώρα μας», είχε πει γι αυτόν, κατά τη βράβευσή του με το Βραβείο Διδώ Σωτηρίου της Εταιρείας Συγγραφέων, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Ο Mario Vitti (1926-2023) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκε στην Ιταλία μόλις τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκεί σπούδασε και σταδιοδρόμησε ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας. Για τη συμβολή του στις νεοελληνικές σπουδές τιμήθηκε με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Παρισιού και της Λευκωσίας. Ολοκλήρωσε την ακαδημαϊκή διδασκαλία στη μεσαιωνική πόλη Βιτέρμπο, στα βόρεια περίχωρα της Ρώμης, όπου τελικά περνούσε τον περισσότερο χρόνο απασχολούμενος, όπως έλεγε, με τα αγαθά της γης και των γραμμάτων. Ο Mario Vitti ανακάλυψε και αξιοποίησε λανθάνοντα έργα, όπως το δράμα του Μοντσελέζε "Ευγένα" (1965) ή πολύτιμα κειμήλια του Κάλβου (δύο τόμοι 1960 και 1963)· κατεύθυνε την προσοχή σε παραγνωρισμένα αριστουργήματα επανεκδίδοντας τη "Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι" (1977) και το "Έρωτος αποτελέσματα" (1993)· ανάλυσε έργα αποφασιστικής σημασίας για την πορεία της λογοτεχνίας, ιδιαίτερα της ηθογραφίας ("Ιδεολογική λειτουργία της ελληνικής ηθογραφίας", 1974) και του μοντερνισμού ("Η Γενιά του Τριάντα: ιδεολογία και μορφή", 1977). (βιβλιοnet, οσδελnet)