ΣΙΩΤΗΣ, ΝΤΙΝΟΣ


ΣΙΩΤΗΣ, ΝΤΙΝΟΣ

Ο Ντίνος Σιώτης, δημοσιογράφος, ποιητής, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και εκδότης, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Συγκριτική Λογοτεχνία στο San Francisco State University.

Στην Αμερική και τον Καναδά, όπου έζησε από το 1971 έως το 1989 και από το 1997 έως το 2004, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και στο ραδιόφωνο και ως Σύμβουλος Τύπου στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Οτάβα και στα Προξενεία της Ελλάδος του Σαν Φρανσίσκο, της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης.

Από το 1972 έως το 2004 ήταν διευθυντής του εκδοτικού οίκου Wire Press.

Έχει δώσει διαλέξεις για την ελληνική ποίηση στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Καναδά, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και σε άλλα πνευματικά ιδρύματα, ενώ έχει οργανώσει και λάβει μέρος σε ημερίδες, συνέδρια, συμπόσια και φεστιβάλ για την ελληνική λογοτεχνία και τον πολιτισμό στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική. Από το 1971 έως το 2004, στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ελλάδα, έχει οργανώσει γύρω στις 800 εκδηλώσεις για τα ελληνικά γράμματα και τον ελληνικό πολιτισμό εν γένει.

Για τριάντα χρόνια (1979 - 2009) συνεργάζονταν τακτικά με το Βήμα της Κυριακής με κριτικές και άρθρα για το βιβλίο και την επικοινωνία.

Έχει εκδώσει στα ελληνικά και στα αγγλικά 15 πολιτικά και λογοτεχνικά περιοδικά, 34 συλλογές ποίησης (τρεις στα αγγλικά και μία στα γαλλικά), ένα μυθιστόρημα, μία νουβέλα και μία συλλογή με αφηγήματα.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες καθώς και στα κινεζικά και στα αραβικά.

Από την άνοιξη του 2005 εκδίδει το περιοδικό (δε)κατα, από τον Μάρτιο του 2009 το περιοδικό Poetix και από τον nΙανουάριο του 2015 το περιοδικό Tranz.ito.

Το 2007 η συλλογή του Αυτοβιογραφία ενός στόχου (Κέδρος, 2006) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

Είναι πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Κοινωνία των (δε)κάτων και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Λογοτεχνικού Φεστιβάλ Τήνου.

To 2006 θέσπισε το βραβείο The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα για το καλύτερο ελληνικό και ξένο μυθιστόρημα και το 2019 το The Barbara Fields Siotis Poetry Award του Κύκλου Ποιητών.

Από το 2012 έως το 20219 ήταν Υπεύθυνος Επικοινωνίας του World Poetry Movement, με έδρα το Μεντεγίν της Κολομβίας.

Τον Μάρτιο του 2011 με τον Αναστάση Βιστωνίτη και τον Γιώργο Μπλάνα ξεκίνησαν τον Κύκλο Ποιητών στην Αθήνα και τον Σεπτέμβριο του 2012 εκλέχτηκε ο πρώτος του πρόεδρος.

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΝΤΙΝΟΣ
Επίθετο:  ΣΙΩΤΗΣ
Εργογραφία: 

ΠΟΙΗΣΗ

1969 Απόπειρα, Ιωλκός, Αθήνα
1972 So What, Panjandrum Press, San Francisco
1973 Eμείς και ο Βροχοποιός, Τραμ, Θεσσαλονίκη
1978 Δεκατρία Ηλεκτρικά Ποιήματα, Το Καλώδιο, Άγιος Φραγκίσκος
1981 Καιρικές Συνθήκες, Γνώση, Αθήνα
1986 Κλιματιζόμενοι Διάδρομοι, Νεφέλη, Αθήνα
1988 Part Time Paradise, Mosaic Press, New York and Toronto
1994 Η Μηχανή των Μυστικών, Καστανιώτης, Αθήνα
1997 Τήνος – Ποιητική Περίληψη, Εκδόσεις Εκτός Εμπορίου, Νέα Υόρκη
1998 Μουσείο Αέρος, Καστανιώτης, Αθήνα
1999 Ιωνάς, Εκδόσεις Εκτός Εμπορίου, Νέα Υόρκη
2001 Foreign Territory, Philos Press, Santa Rosa, California
2002 To Hλιοστάσιο των Αγγέλων, Κέδρος, Αθήνα
2004 Δεν γνωρίζω/δεν απαντώ, Κέδρος, Αθήνα
2006 Le solstice des anges, L’Harmattan, Παρίσι
2006 Αυτοβιογραφία ενός στόχου, Κέδρος, Αθήνα
2007 Ποιήματα πυρκαγιάς, κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα
(πρώτη έκδοση εκτός εμπορίου)
2007 Ποιήματα πυρκαγιάς, τυπωθήτω – λάλον ύδωρ, Αθήνα (Β΄ έκδοση)
2008 Eισοδηματίες ανέμου, κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα
2008 Σύνδεση με τα προηγούμενα, Κέδρος, Αθήνα
2009 Aναδασωτέες στάχτες, Κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα
2010 Ξεφλουδίζοντας το ποίημα, Απόπειρα, Αθήνα
2010 Τήνος, Ποιητική φωτογραφική περίληψη, Παλαμάρης, Τήνος
2011 Μαύρο χρήμα, Μεταίχμιο, Αθήνα
2012 Εκεί έξω, Κοινωνία των (δε)κάτων
2013 Οι φτωχοί μας άνθρωποι, Κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα
2014 Νέες αναρτήσεις, Χαραμάδα, Αθήνα
2015 Ριάλιτι διαρκείας με άνω τελείες, Φαρφουλάς, Αθήνα
2016 Μάρθα, Μάρθα , Γαβριηλίδης
2017 Ωροσκόπια νεκρών , Εκδόσεις Καστανιώτη
2018 Διασωληνωμένο πένθος, Κοινωνία των (δε)κάτων
2018 Ποιήματα 1969-1999 , Κέδρος
2019 Τήνος, επιστροφή κατά συρροήν, Κοινωνία των (δε)κάτων
2020  Αθέατος εχθρός, Κοινωνία των (δε)κάτων
2021  Ασύλληπτες αναζωπυρώσεις, Κοινωνία των (δε)κάτων
2022  Σχεδόν αύριο, Καστανιώτης

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
1987 Δέκα Χρόνια Κάπου, μυθιστόρημα, Καστανιώτης, Αθήνα, β΄ έκδοση 1994
1995 Ταις Πρεσβείας, νουβέλα, Καστανιώτης, Αθήνα
1996 High Life, αφηγήματα, Καστανιώτης, Αθήνα

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
1971-1974 The Wire, San Francisco
1975-1982 The Coffeehouse, San Francisco
1974-1976 The Journal of the Hellenic-American Society (με το Νίκο Πετρόπουλο), Indianapolis και San Francisco1976-1980 The Journal of the Hellenic Diaspora (με το Νίκο Πετρόπουλο), Indianapolis και San Francisco
1975-1978 Turnover, San Francisco
1978-1979 Το Βαπόρι της Ποίησης, Άγιος Φραγκίσκος
1980-1981 Rejection (με το Νάνο Βαλαωρίτη), San Francisco
1986-1990 Aegean Review, New York
1991-1997 Ρεύματα, Αθήνα
1999-2004 MondoGreco, Boston
2005- (δε)κατα, Αθήνα
2009- Poetix, Αθήνα
2014- Poetryplanet, διαδικτυακή έκδοση του World Poetry Movement
2015- Tranz.ito, Αθήνα
2018- Poetry Athens, Αθήνα


Διεύθυνση: 

Ηρακλείτου 6,
106 73  Αθήνα


Έτος γέννησης:  1944
Τόπος γέννησης:  Τήνος
Τίτλος αποσπάσματος:  «Σχεδόν αύριο»
Κείμενο αποσπάσματος: 

[…στις κοπέλες είπε ότι είχε βρει τη λύση: αύριο θα
ασπάζονταν την Εκκλησία των Βαπτιστών, όμως
κι άλλο διάγγελμα θέλουν απ’ τον πρωθυπουργό
οι συμπολίτες, ει δυνατόν θέλουν ένα κάθε μέρα,
μυαλά φορτωμένα με απαγορεύσεις μετακινήσεων,
μάτια ταλαιπωρημένα απ’ τις πολλές ώρες μπροστά
σε μικρές και μεγάλες οθόνες, έχουν γίνει νευρικοί
και νευρασθενικοί, έρχονται σε ρήξη με τους γύρω
τους, χάνουν τα λόγια τους, την όρεξή τους, το δρόμο
τους, τον κωδικό τους, ένα διάγγελμα είναι τρόπος
διαφυγής, είναι χαλαρωτικό, είναι μια ιστορία που
μπαίνουν μέσα της και ξεχνιούνται, ας είναι ένα
διάγγελμα που δεν αφορά την πανδημία, ας είναι
ένα διάγγελμα για τον έρωτα, για μια καινούργια
ερωτική στάση, για το Πάσχα στο χωριό και πώς
θ’ αναγεννηθούν, ένα διάγγελμα βρε αδελφέ στο
κάτω κάτω για το ζώδιό τους γιατί έχει εκεί έξω η
ολομέλεια της φύσης στην εξοχή, γενική συνέλευση
αγριολούλουδων στις πλαγιές των λόφων, φεστιβάλ
χόρτων και εορτές τρικούβερτες των πετεινών του

ουρανού, στάβλοι, αλώνια, πεζούλες κι εκκλησάκια
συνεορτάζουν, ρίγανες, θυμαριές και δεντρολίβανα
μοσχοβολούν, φοβεροί συλλέκτες τροφής για τον
χειμώνα τα μυρμήγκια εργάζονται υπερωρίες, οι
σαύρες, τα φίδια βγαίνουν κάτω από κρυψώνες να
λιαστούν, μια αναγέννηση εκεί έξω, μια τοιχογραφία
καινούργια κοσμικών εικόνων μέσα σε λιβάδια, μέσα
σε παραλίες, σε όρμους όρθιων ανοιχτών οριζόντων,
μια γιορτή που δεν ξέρει από ανθρώπινη δυστυχία και
είμαι πυκνωμένος από καθαρές πράξεις κι από διαυγή
βλέμματα, εκτοπίζω εύκολα μετριότητες κι ανθρωπάκια
τύπου λογοκλόπων και υποστηρικτών τους, κάνω μικρές
βόλτες με τριζόνια και άλλα πλανόδια επαγγέλματα, τις
νύχτες βγαίνω έξω και δίνω φιλοδώρημα σε νυσταγμένες
αξίες που δεν έχουν πού να παν’ να ξενυχτίσουν, γαυγίζω
έντονα τους κομπογιαννίτες και τους εξηνταβελόνηδες
προαγωγούς τους, περιγράφω με έντονα χρώματα τις
χαμηλοβλεπούσες παρθένες που σηκώνονται αργά
από ξύλινα κρεβάτια ζηλεύοντας μνήμες γυναικών,
ναι, είμαι κι εγώ ένας συμφεροντολόγος προαγωγός
των μη προνομιούχων εραστών της αναγέννησης
προχωράω μπροστά σε ένα δρόμο που κοιτάει μόνο
πίσω, τσαλαβουτάω στη σκόνη προβλέψιμης ήττας,
ξαναζώ την ιστορία της χώρας μου όπου πολεμούν,
τραυματίζονται, σκοτώνονται και τελικά πεθαίνουν
οι στρατιώτες μακριά απ’ το χωριό, σταματάω σε
στάση λεωφορείου που βουλιάζει σε μια λακκούβα
φυτεμένη με μεγάλες αποστάσεις, τοπίο ξέμπαρκο,
θάλασσα που ξεφτίζει με μια ανατριχίλα, το κύμα
γίνεται φτυάρι που σκάβει στα χώματα της Ιστορίας,
γεμίζω το δωμάτιό μου με μελωδίες, ψωμί και ώρες
καλές, δουλειά μου να υπηρετώ την αγάπη και τους
εθελοντές αιμοδότες της ομορφιάς, ο κόσμος μυρίζει
άσχημα μετά από κάθε πανδημία και οι τοίχοι των
πόλεων μαζεύουν όλη τη μπόχα της ματαιότητας των
συναθροίσεων, στα δάση οι υλοτόμοι κόβουν όλα τα
γερασμένα δέντρα για να ’χουμε ερμάρια και ράφια

να στοιβάζουμε τις ξύλινες ελπίδες μας, αυτές μας
έμειναν για να ονειρευόμαστε το σθένος που μας
λείπει και τον ιδρώτα που μας περισσεύει, μ’ αυτές
τις ξύλινες ελπίδες ρίχνουμε λίγο φως στο μέλλον
με την ελπίδα ότι θα το θεραπεύσουμε, τόσο χώμα
να πέφτει στην τέφρα, τόση τέφρα πέφτει στη σκόνη…]


E-mail:  info@dekata.gr