Δι᾿ εὐχῶν...

                         Ι.  Θέλω να κάμω μιαν ευχή
                             μα ούτ᾿ ένα αστέρι δε σαλεύει
                             κάτι μου σφίγγει την ψυχή
                             κάτι τη σκέψη μου παιδεύει

έγραφα το μακρινό 1981 προσπαθώντας να στρώσω ένα ποιηματάκι που θα απήγγειλε η κόρη μου στη χριστουγεννιάτικη σχολική της γιορτή. Το αποτέλεσμα, με τίτλο ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ, μετρίως ικανοποιητικό, επιβιώνει ακόμη στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου.                                                

                                     ΙΙ. Η ΕΥΧΗ                                                       

                          Της το ᾿λεγα, χίλιες φορές
                          της το ᾿χα πει, συνέχισε,
                          πως δεν πιστεύω
                          στο Θεό, πως δεν πιστεύω
                          σε κανέναν θεό, όμως εκείνη
                          σταθερά επέμενε, στον κάθε
                          αποχαιρετισμό της, στην ευχή
                          του Θεού, παιδάκι μου                                                   

                          τύχη αγαθή, κατέληξε, έτσι
                          σταθερά πορεύτηκα
                          σ᾿ ενός ανύπαρκτου Θεού
                          την –όμως, υπαρκτή!– ευχή.

     Αυτό γράφτηκε πρόσφατα, πρόλαβε ωστόσο να δημοσιευτεί (Κ.Θ. Ριζάκης – Σ. Γρ. Σταμπουλού, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2020, εκδ. Ρώμη). Παρατίθεται με την ελπίδα ότι κάπως αντισταθμίζει το αμέσως επόμενο.
 

ΙΙΙ. Αλήθεια, τι θα μπορούσε να ευχηθεί ένα δηλωμένο παιδί του 20ου αιώνα (έστω και ως μέλος, πλέον, της γνωστής «ευπαθούς ομάδας» του 21ου) για το Νέον Έτος;
Μα, το αναμενόμενο: Να έρθει επιτέλους εκείνος ο αχαρακτήριστος Γκοντό!

ΙV.  Ναι, ακριβώς αυτό. Οι ευχές μας δεν εισακούονται.

Στο βαθμό, ωστόσο, που η τυχόν εκπλήρωσή τους εξαρτάται απ᾿ τον άνθρωπο (και όχι από αστερισμούς και λοιπές υπερφυσικές δυνάμεις), ε, ναι, μπορεί καμιά φορά να πραγματοποιηθούν. Μπορεί, ας πούμε, να βρεθεί σύντομα το εμβόλιο ή το φάρμακο για τον τρέχοντα ιό, όχι απαραιτήτως διότι το ευχηθήκαμε, αλλά διότι πολλοί ικανοί  άνθρωποι δουλέψανε σκληρά γι᾿ αυτό. Ας παραμείνουμε λοιπόν αισιόδοξοι, και ας ευχηθούμε για το 21ο έτος του 21ου αιώνα:

     ۰Τοπικώς και επί τη επετείω: Να τερματιστεί οριστικά η διαχρονική, ολέθρια σχέση (γνωστή ως «πελατειακή»), μεταξύ κράτους/κομμάτων αφενός και πολιτών – πωλητών (της ψήφου των) αφετέρου.  
     ۰ Ευρύτερον (για τη γηραιά μας ήπειρο): Να προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Ενωμένη Ευρώπη.
     ۰Παγκοσμίως: Να ανακαλύψουμε (ή, ορθότερα, να ξαναβρούμε) το μέτρο, ώστε να σωθεί ο ατυχής πλανήτης.                                                                                                                                                  

    Νοέμβριος 2020