ΛΥΜΠΕΡΗ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΠΟΝΗΜΑ
Μούσα είσαι γυναίκα; Είσαι η bella dona; H
δεσποσύνη που χορδίζει τις χορδές; (έτσι όπως επιμένουν
οι άντρες ποιητές;)
Αμφιβάλω.
Εγώ σε βλέπω άντρα με πόδια γερά, με ουρά
με χέρι που απλώνει κλαδιά και φυλλώματα
στη σκιά του να μένω, ν’ αναμένω
(κι αυτή τη φορά, ο άντρας κρατάει το μήλο).
Τι όνομα λοιπόν να σου δώσω; Ο ερωμένος ο
μοτοσικλετιστής, ο σοφός σφαγέας
ο που με σπάζει σαν γυαλάκι
ο λέων μου το πρόβατό μου
ο πολυμήχανος
ο μηχανοδηγός μου, ο αλέθων ψυχή
ο ιερός βρυχηθμός μου, ο πηλός μου
ο απέχων εκ της θαλάσσης μόλις δυο βήματα
ο απερίσκεπτος ο θηριώδης ο
αυθάδης ο επιδιορθωτής.
Η μούσα είναι άντρας· γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ
με το αρσενικό άρθρο Ο,
θολώνω το νόημα των ελληνικώ
(ν).