ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΠΟΝΗΜΑ

Μούσα είσαι γυναίκα; Είσαι η bella dona; H

δεσποσύνη που χορδίζει τις χορδές; (έτσι όπως επιμένουν

οι άντρες ποιητές;)

                                 Αμφιβάλω.

Εγώ σε βλέπω άντρα με πόδια γερά, με ουρά

με χέρι που απλώνει κλαδιά και φυλλώματα

στη σκιά του να μένω, ν’ αναμένω

(κι αυτή τη φορά, ο άντρας κρατάει το μήλο).

Τι όνομα λοιπόν να σου δώσω; Ο ερωμένος ο

μοτοσικλετιστής, ο σοφός σφαγέας

ο που με σπάζει σαν γυαλάκι

ο λέων μου το πρόβατό μου

ο πολυμήχανος

ο μηχανοδηγός μου, ο αλέθων ψυχή

ο ιερός βρυχηθμός μου, ο πηλός μου

ο απέχων εκ της θαλάσσης μόλις δυο βήματα

ο απερίσκεπτος ο θηριώδης ο

αυθάδης ο επιδιορθωτής.

Η μούσα είναι άντρας· γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ

με το αρσενικό άρθρο Ο,

θολώνω το νόημα των ελληνικώ

                                                       (ν).