ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ: Κουτσουμπέλη, Κουτσούνης


16/04/20
ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ 



ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ


Αγαπημένε μου, 

Θέλω να πιστεύω ότι είσαι ακόμα καλά, έστω και αν δεν απαντάς. Ποιος ξέρει άλλωστε αν ακόμα ισχύει η ηλεκτρονική σου διεύθυνση; Σε φαντάζομαι να βουλιάζεις στη φθαρμένη πολυθρόνα, να πίνεις κονιάκ, να ακούς κλασσική μουσική, να έχεις ένα παλιό, δερματόδετο βιβλίο στα γόνατα και στα πόδια σου να τρίβεται η Σαπφώ, η γάτα με τις χρυσοκίτρινες σχισμές. Εμείς εδώ απομείναμε δέκα γυναίκες, δύο από μας γιατροί. Τα βράδια καθόμαστε όλες μαζί στην λευκή αίθουσα. Δεν μιλάμε όπως φυσικά καταλαβαίνεις, αλλά πολλές φορές κάποια από εμάς γράφει κάτι σε ένα χαρτί και μετά το διαβάζουμε όλες από μέσα μας και κάποιες από μας κλαιν και άλλες γελούν. Άηχα. Διαισθάνομαι την ανησυχία σου. Ο ιός δεν προσβάλλει μόνο τις φωνητικές χορδές, αλλά και τα κύτταρα του εγκεφάλου. Ε λοιπόν όχι αγαπητέ μου φίλε. Σε διαβεβαιώνω ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν και έχουμε όλες προσβληθεί από τον ιό, η διανοητική μας ικανότητα δεν έχει μειωθεί καθόλου.  Απόδειξη πόσο νουνεχής και διαυγής παραμένει η γραφή μου. Το ότι δεν θυμάμαι ποιος είσαι και γιατί σου γράφω δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι αυτοί οι μήνες, ο εγκλεισμός, η τόσο κοντινή επαφή με τον θάνατο, ακόμα και η ίδια η αρρώστια με άλλαξαν ριζικά. Θυμάμαι για παράδειγμα τα χέρια σου. Την τραχιά εξωτερική τους επιφάνεια, τις εσωτερικές χαράδρες ανάμεσα στα δάχτυλα, την επιδερμίδα βελούδο της παλάμης, τον τρόπο που πάλλονταν επάνω στο μάγουλό μου.  Κανείς δεν άγγιζε όπως εσύ. Κανείς δεν έκλαιγε όπως εσύ. Κανείς δεν γινόταν μαζί μου τόσο βίαιος όσο εσύ. Κανείς δεν χόρευε τόσο έξυπνα όσο εσύ. Κανείς. Τώρα θυμάμαι. Αυτό είναι το όνομά σου. Κανείς. Και σ’ αγαπώ. Ακόμα.
Πάντα δική σου,
Καμία

 

Διαβάζω

Μόμπυ Ντικ ή Η φάλαινα, εκδόσεις Gutenberg, μτφ. Α.Κ.Χριστοδούλου

Ένα βιβλίο μύθος. Το θρυλικό κυνήγι της Άσπρης Φάλαινας που έχει καταβροχθίσει το πόδι του Καπετάνιου Αχάαμπ και που αποτελεί την βαθύτερή του εμμονή και ταυτόχρονα τον πιο ζοφερό του φόβο. Η γλαφυρότητα της παραδοσιακής αφήγησης του Ισμαήλ δημιουργεί ένα ολόκληρο θαλασσοδαρμένο σύμπαν που έχει ως πυρήνα επίκεντρο χοάνη μία φάλαινα.

 

ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗΣ

 

ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ


Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο
του διαμερίσματός μου

στις ταράτσες η βλάστηση
έχει φουντώσει για καλά
δέντρα μεγαλόκορμα
με εβένινο φύλλωμα ψηλά
σαν καμινάδες που καπνίζουν
πλήθος βλαστοί ευθυτενείς
με παρακλάδια και ροδάμια
όπως κεραίες τηλεόρασης
θάμνοι πλατύφυλλοι σαν ηλιακοί
αμπελώνες γεμάτοι καρπούς
όπως απλώστρες με εσώρουχα
και περιστέρια σαν μανταλάκια
καμουφλαρισμένα κοτσύφια και τσίχλες
σπουργίτια και κοκκινολαίμηδες

πίνακας κρεμασμένος στο στερέωμα
το αστικό δάσος
τέλεια καθηλωμένο
τέλεια στατικό
μακάριο και χωρίς
ανασφάλειες και φόβους

και προπάντων χωρίς
τον τρόμο της πυρκαγιάς

[από την ποιητική συλλογή: Έντομα στην εντατική, Μεταίχμιο 2008]
 

Ξαναδιαβάζω

Στις ακανθώδεις ημέρες που διανύουμε, σκέφτηκα να ξαναδιαβάσω το Δεκαήμερο του Βοκάκιου, που αφορμήθηκε από ανάλογες συνθήκες του 14ου αι. Η ιστορία γνωστή. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι ο συγγραφέας δια των πρωταγωνιστών του, δέκα νέων της εποχής εκείνης, προσπαθεί να ισορροπήσει την εφιαλτική κατάσταση δια της αφήγησης, δηλαδή δια του έντεχνου λόγου και της ιαματικής δύναμής του.

Δείτε επίσης


Ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων για τον Νίκο Δήμου

Ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων για τον Νίκο Δήμου

19/04/14
Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου που αναφέρθηκε σε κείμενό του στο μυθιστόρημα του φωτός, δέχθηκε την επίθεση των γνωστών μανιακών που ξιφουλκούν μόλις κάποιος αμφισβητήσει
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

05/04/17
Παρά το γεγονός ότι το οξύτατο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό πρόβλημα δημιουργών τού χώρου των Γραμμάτων και των Τεχνών έχει τεθεί με υπομνήματα από φορείς που τους