Μια νύχτα με τον Σεφέρη

Είδα τον Σεφέρη στον ύπνο μου
να μ’έχει αγκαλιά (στο μονόκλινο κρεβάτι μου).
Το πρόσωπό του μου ’δινε κουράγιο.
Ήταν χοντρούλης κι αμίλητος.
Φοβόμουν πως θα ξυπνήσει ο πατέρας μου
και θα με πιάσει στα πράσα
να κοιμάμαι μαζί του.
Του ψιθύρισα τον πρώτο στίχο ενός ποιήματός του:
«Καπνίζω χωρίς να σταματήσω απ’το πρωί».
Του παραπονέθηκα για το επίθετό μου,
ότι είναι μακρύ κι άσχημο.
Μου είπε μονάχα:
«Σ’αγαπάει πολύ, εσένα σ’εχουν αγαπήσει πολύ».

(Από την ποιητική συλλογή μου: "Πιο γρήγορα απ’το φως" Κέδρος 2000)