ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ


ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Για λίγα χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις. Μετά ασχολήθηκε με το γράψιμο.

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΒΑΓΓΕΛΗΣ
Επίθετο:  ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
Εργογραφία: 

Μυθιστορήματα

Οι τέσσερις τοίχοι (2000)

Ο φιλοξενούμενος (2004)

Το ελάχιστο ίχνος (2013),

 

Διηγήματα

Φυσικές Ιστορίες (2006)

Ύπνος (2008), αφήγημα

 

όλα από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό».

 

Θεατρικά

 

Μεταμφίεση («Ιανός» 2005),  

Λάσπη, Λα Πουπέ, Αέρας («δήγμα / Ευρασία» 2011),

Στην Οθόνη Φως («Το Ροδακιό» 2011),

Τον Άυλο Εσένα (2013),

Κέικ (2013).

 

Όλα έχουν παρασταθεί στην Ελλάδα (θέατρο οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Σφενδόνη, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου, Θέατρο Πόλη, Θέατρο Τέχνης, Εθνικό Θέατρο).

Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά (Albin-Michel), αγγλικά (Marion Boyars), ιταλικά (Crocetti), ισπανικά (Tropismos) και στα πορτογαλικά (Babel).


Διεύθυνση: 

Εθν. Αντιστάσεως 51& Μ. Μπότσαρη, Πεύκη


Έτος γέννησης:  1967
Τόπος γέννησης:  Σέρρες
Τίτλος αποσπάσματος:  Οι τέσσερις τοίχοι
Κείμενο αποσπάσματος: 

Το υπόγειο ήταν βουτηγμένο στο μισοσκόταδο, αλλά το φως δεν ήταν απαραίτητο. Απαραίτητο ήταν το κουτάλι της δοκιμής κι αυτό ευτυχώς είχε βρεθεί. Ο Π. Ροδακής στάθηκε απέναντι στα τρία κιούπια που περιείχαν τον πρώτο καρπό της χρονιάς. Με ψύχραιμες κινήσεις ξεκαπάκωσε το ένα απ’ αυτά και βύθισε μέσα το κουτάλι.
Η εντύπωση της γεύσης στο στόμα του ήρθε σαν σύγκρουση. Λόγω της σφοδρότητάς της. Αλλά και λόγω του αντίκτυπου που είχε. Γιατί μόλις ο Π. Ροδακής έβαλε στο στόμα του το γεμάτο κουτάλι ένιωσε να βάλλεται από μια δύναμη απόλυτη και καταιγιστική, που τον κεραυνοβόλησε και τον άφησε θαμπωμένο μέσα σ’ ένα σύννεφο ομίχλης. Μέσα από το σύννεφο ξεπρόβαλε ένα μικρό ζωηρό χερουβείμ που φτερούγισε από γωνία σε γωνία, την ώρα που από μακριά έφτασαν οι πρώτοι ήχοι από ένα θριαμβικό εμβατήριο. Το άρωμα από το ανοιγμένο κιούπι ξεχυνόταν και κατέκλυζε το χώρο σαν ένα αέριο που άξαφνα διέρρευσε από τη φιάλη του και η παρουσία του ήταν τόσο έκδηλη που ο Π. Ροδακής νόμισε πως μπορούσε να τη δει• μήπως αυτό ήταν η ομίχλη που τον τύλιξε;
Από την πρώτη στιγμή είχε επίγνωση πως όλο αυτό δεν ήταν παρά μια παραίσθηση. Γι’ αυτό και κρατούσε τα μάτια του και τ’ αυτιά του διάπλατα ανοιχτά. Δεν έπρεπε ν’ αφήσει να χαθεί η παραμικρή λεπτομέρεια απ’ αυτή την πλασματική αλλά και θεϊκή εικόνα που γνώριζε ότι σύντομα, πολύ σύντομα, θα ξεθώριαζε και θα εξατμιζόταν. Και δεν άργησε να συμβεί αυτό. Η ομίχλη διαλύθηκε καταπίνοντας και το ζωηρό αγγελούδι ενώ το εμβατήριο από τις σάλπιγγες έδωσε τη θέση του στο θόρυβο μιας καρέκλας που έσερνε από πάνω η Ρόζα. Ο ίδιος βρισκόταν καθισμένος στο δάπεδο κρατώντας στην αγκαλιά του το ανοιχτό κιούπι.
Όλα είχαν γυρίσει ξανά στην πραγματική τους διάσταση. Είχε πολύ καιρό να του συμβεί αυτό. Σχηματίζοντας τις λέξεις στα χείλη του, βουβά όμως, χωρίς ήχο ομιλίας, ρώτησε τον εαυτό του: «Γιατί να συμβεί ξανά τώρα;»
Ήξερε την απάντηση. Ήξερε ότι από τότε που έπαψε να είναι παιδί κάθε εμφάνιση του φαινομένου των παραισθήσεων είχε να κάνει με μια έντονη ψυχική εντύπωση που τώρα δεν μπορεί να προκλήθηκε παρά μόνο από τη δοκιμή του μελιού. Ξαναβούτηξε το ασημένιο κουτάλι, από τη λαβή αυτή τη φορά.
Δεν ήταν απλά και μόνο το ωραιότερο μέλι που είχε ποτέ γευτεί. Αυτό, αναμφίβολα. Ήταν, όμως, ταυτόχρονα μια γεύση που με κάποιο περίεργο τρόπο σαν να επενεργούσε κατευθείαν στο θυμικό του. Δεν ξανάδε αγγέλους ούτε άκουσε μουσικές, όμως κι αυτή τη δεύτερη φορά που το δοκίμασε ένιωσε να τον πλημμυρίζει μια συγκίνηση και μια απροσδιόριστη αναθυμίαση παλιών αισθήσεων. Αισθήσεων όχι συγκεκριμένων, σαν αυτές που ζουν για λίγα μόνο δευτερόλεπτα σε κάποιο όνειρο και είναι δύσκολο να τις περιγράψεις, ακόμα και να τις ανακαλέσεις αργότερα, και που μπορεί μόνο τυχαία να τις ξανασυναντήσεις σε κάποιο άλλο όνειρο.

 

(Απόσπασμα)


Διακρίσεις: 

Τιμήθηκε με το «Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου» του περιοδικού Διαβάζω (2000) και το γαλλικό βραβείο “Laure Bataillon” (2004) για το μυθιστόρημα Οι τέσσερις τοίχοι που  βρέθηκε στη μικρή λίστα του Βρετανικού βραβείου Independent “Foreign Fiction Prize” το 2007.

Επίσης, το έργο Στην Οθόνη Φως κέρδισε το «Βραβείο Κοινού» στο θεατρικό φεστιβάλ της Χαϊδελβέργης το 2013.


E-mail:  vangehat@yahoo.com