Αδερφή του ποιητή και πεζογράφου Μάνου Ελευθερίου, σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, πολιτικοποιήθηκε στη δεκαετία του ΄60 και λίγο πριν τη δικτατορία, έφυγε για το Λονδίνο και το Παρίσι όπου και έμεινε μέχρι τη Μεταπολίτευση. Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε ποιήματά της στις μουσικές του συνθετικές ενότητες Χαιρετισμοί και Φαίδρα, ενώ στίχους της έχουν μελοποιήσει οι Γιάννης Μαρκόπουλος, Ηλίας Ανδριόπουλος κ.ά.
Ο κριτικός της λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας σημειώνει: «Από τις ελεγειακές αλλά με αισθαντικό βάθος φωνές της νεότερης ποίησής μας. Η Αγγελική Ελευθερίου εμφανίστηκε όψιμα στη λογοτεχνία, αλλά από την αρχή με ποιήματα που εντυπωσίασαν αμέσως για την ικανότητά τους να βγάζουν προς τα έξω την ψυχική ατμόσφαιρα μιας καθημερινότητας που επιφανειακά μοιάζει επίπεδη και αδιάφορη. `Έτσι ώστε, από τις μικρολεπτομέρειες και τις λιλιπούτειες και ενίοτε φευγαλέες ασημαντότητες να σχηματίζεται έκτυπα η τραγική αίσθηση της ζωής. Ποιητικές αφηγήσεις οι πρώτες συλλογές της Ελευθερίου, χωρίς όμως η λιτή και απλή έκφραση της υπαρξιακής οδύνης να ηχεί στη φωνή της μελοδραματικά. Ακόμα, κυρίαρχος είναι ο ρόλος της μνήμης, ως προθάλαμος προς την αυτογνωσία. Εντοπισμός της φθοράς και ανάδειξη της σπαραχτικής μοναξιάς, σε έναν κόσμο που περιγράφεται με δωρική λιτότητα. Η φαντασίωση και το όνειρο, που έρχονται και επανέρχονται σε όλο την ποίησή της Ελευθερίου, συνήθως αποτελούν σκηνοθετικές καταστάσεις που υποστηρίζουν άκρως λεπταίσθητα το ένα και μοναδικό εσωτερικό δράμα πάθους και λύπης, στο οποίο και πρωταγωνιστεί η αρχέγονη γυναίκα».